Η άγνωστη ελληνική ταινία για τα πάθη του Χριστού.

 

Η άγνωστη ελληνική ταινία για τα πάθη του Χριστού.

Όταν ο ελληνικός κινηματογράφος έκανε τα πρώτα του δειλά βήματα στα μέσα της δεκαετίας του 1910, μπορεί να μη διέθετε ικανά τεχνικά μέσα, τα οποία άλλωστε θ' αργούσε πολύ ν' αποκτήσει, ωστόσο οι ιδέες των πρώτων κινηματογραφιστών ήταν αρκετά μεγαλεπήβολες. Έτσι, μια από τις πρώτες ταινίες μεγάλου μήκους, που γυρίστηκε το 1916, φιλοδοξούσε να αναπαραστήσει τα πάθη του Χριστού υπό τον τίτλο "Ο ανήφορος του Γολγοθά".
Για την τύχη της ταινίας, αν δηλαδή προβλήθηκε στις αίθουσες ή αν ολοκληρώθηκαν καν τα γυρίσματα της, γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν σώζεται κάποια κόπια, όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ταινίες της προπολεμικής περιόδου, οι οποίες καταστράφηκαν. Ωστόσο, έχουμε αρκετές πληροφορίες για τα.. γυρίσματα, τα οποία προκάλεσαν έκτροπα και κωμικοτραγικά μπερδέματα με την αστυνομία.
Η ταινία "Ο ανήφορος του Γολγοθά" ήταν μια παραγωγή της εταιρίας "Άστυ Φιλμ", ενώ το σενάριο και η σκηνοθεσία ήταν του δημοσιογράφου Δήμου Βρατσάνου. Σύμφωνα με το σενάριο, μια γυναίκα που σπούδαζε σε μοναστήρι των Κυκλάδων, είδε σε όραμα τα πάθη του Χριστού και με αυτήν την αφορμή γινόταν η εξιστόρηση του θείου δράματος.
Συμμετείχαν οι ηθοποιοί Γιώργος Πλούτης (στο ρόλο του Ιησού), Άρης Μαλιαγρός (Φαρισαίος), ένας ηθοποιός με το επώνυμο Ιωαννίδης, το μικρό του οποίο ήταν είτε Κώστας είτε Γιάννης είτε Ιάσων(!), Περικλής Πλεμενίδης (ή Ποιμενίδης), Μαρίκα Φιλιππίδου (στο ρόλο της Μαρίας), Φωτεινή Λούη, Χριστίνα Καλογερίκου, Θανάσης Μαρίκος, Σίμων Κυρηναίος, ενώ ο Μάνος Φιλιππίδης, πρωταγωνιστής του Μουσικού Θεάτρου, υποδυόταν τον Πόντιο Πιλάτο.
Οι πληροφορίες για την τύχη της ταινίας είναι πολλές και αντιφατικές. Οι περισσότερες πηγές υποστηρίζουν ότι τα γυρίσματα της ταινίας δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, ούτε και προβλήθηκε ποτέ στη μεγάλη οθόνη. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, τα γυρίσματα ναι μεν δεν ολοκληρώθηκαν, ωστόσο αργότερα το υπάρχον υλικό μονταρίστηκε και προβλήθηκε με τον τίτλο "Τα Πάθη του Χριστού".
Τέλος, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Εμπρός" της 05.04.1969, που έφερε την υπογραφή του Αρτέμη Μάτσα και στηριζόταν σε πληροφορίες που είχε δώσει παλιότερα ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Γιώργος Πλούτης, η ταινία όχι απλά ολοκληρώθηκε, αλλά μάλιστα η "μεγάλη πρεμιέρα" δόθηκε "με εξαιρετική λαμπρότητα στο Πάνθεον και στο θερινό κινηματογράφο του Ζαχαράτου, συνεκέντρωσε όλη την καλή κοινωνία και θεωρήθηκε το κοσμικώτερο καλλιτεχνικό γεγονός της εποχής. Το αποτέλεσμα - παρ' όλο που οι εφημερίδες είχαν απασχοληθή εκτενώς με τα διάφορα επεισόδια του γυρίσματος - ήταν πολύ ικανοποιητικά και οι εισπράξεις εξαιρετικές".
Ωστόσο, οι πληροφορίες που είχαν δημοσιευτεί από την εφημερίδα το 1969 δεν επιβεβαιώνονται από καμία άλλη πηγή, ούτε καν από το αρχείο των εφημερίδων της εποχής, στις οποίες δεν υπάρχει καμία ιδιαίτερη πληροφορία για την ταινία.
Αυτό στο οποίο συγκλίνουν όλες οι πηγές είναι τα επεισόδια που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και ειδικότερα, όταν γυριζόταν η σκηνή της ανάβασης στο Γολγοθά. Ως "Γολγοθάς" είχε επιλεγεί ο λόφος της Δεξαμενής στα Άνω Πετράλωνα, στην περιοχή των παλαιών Σφαγείων. Σύμφωνα με το βιβλίο "Πετράλωνα, μια συνοικία Άνω - Κάτω" των Μάρως Βουγιούκα και Βασίλη Μεγαρίδη (εκδόσεις Φιλιππότη), όταν ξεκίνησε η κουστωδία με τον Πλούτη/Χριστό να κουβαλάει στους ώμους του τον Σταυρό και να συνοδεύεται από κομπάρσους που υποδύονταν τους Ρωμαίους στρατιώτες και το λοιπό πλήθος, διάφοροι παριστάμενοι "περίεργοι", που παρακολουθούσαν το γύρισμα και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι επρόκειτο για ταινία, διέδωσαν την είδηση ότι "Ξανασταυρώνουν το Χριστό!" και επακολούθησε σύρραξη, που οδήγησε σε διακοπή των γυρισμάτων - οριστική σύμφωνα με τους συγγραφείς. Διαβάζουμε:
"Οι πετρομαχητές των Πετραλώνων συγκεντρώθηκαν αμέσως στο λόφο εφοδια­σμένοι με "πυρομαχικά" όχι μόνο πέτρες, αλλά και ξύλα, σίδερα, ακόμα και υπολείμματα από τα παρακείμενα σφαγεία της Αθήνας και άρχισαν να εκσφενδονίζουν τα εφόδιά τους επάνω στην κουστωδία. Το τι έγινε είναι δύσκολο να περιγρα­φεί: Αλλόφρονες ο σκηνοθέτης, ο οπερατέρ και οι ηθοποιοί το έβαλαν στα πόδια, ενώ τα μουλάρια, που έμειναν χωρίς αναβάτη, όρμησαν αφηνιασμένα προς κάθε κατεύθυνση, σκορπίζο­ντας τον πανικό, κάτω από τον καταιγισμό από πέτρες που δεν έλεγε να σταματήσει".
Στο αφιέρωμα της εφημερίδας "Εμπρός" τον Απρίλιο του 1969, τα επεισόδια περιγράφονται με ιλαρότητα, ότι ξεκίνησαν από "πιτσιρίκους και διάφορους τύπους που παρακολουθούσαν του θέαμα" αρχίζοντας έναν "αμείλικτο πετροπόλεμο", στον οποίο μάλιστα συμμετείχαν και οι ηθοποιοί "εφαρμόζοντας το "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι" με όλη τη σημασία της φράσεως". Και συνεχίζει η περιγραφή της εφημερίδας:
"Το πανδαιμόνιο έγινε μεγαλύτερο όταν τα άλογα που συμμετείχαν στην πομπή, άρχισαν να αφηνιάζουν. Οι αξιωματικοί που τα ίππευαν καθώς και οι... πραιτωριανοί, μάταια προσπάθησαν να τα συγκρατήσουν. Έτσι, με τους παράξενους αναβάτες τους, που έτρεμαν κυριολεκτικά, έφτασαν στις... Τζιτζιφιές. Η συνέχεια είναι πολύ πρωτότυπη και δύσκολα μπορεί να την συλλάβει η ανθρώπινη φαντασία. Η Αστυνομία βλέποντας τους παράξενους καβαλλάρηδες, τους επέρασε για τρελλούς... Ώρες κράτησε η ανάκριση. Όταν αφέθηκαν ελεύθεροι, επέστρεψαν πάλι στον τόπο του γυρίσματος - του.. μαρτυρίου θα έπρεπε να γράψουμε καλύτερα - για να συνεχίσουν την εργασία τους".
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, που υποστήριζε ότι ήταν βασισμένο σε αφήγηση του πρωταγωνιστή, όμως δεν επαληθεύεται από άλλη πηγή, το ίδιο βράδυ συνεχίστηκαν τα γυρίσματα, όμως οι σκηνές βγήκαν "κατάμαυρες", κάτι που πεισμάτωσε τους συντελεστές συνεχίζοντας και τις επόμενες μέρες, με την παρουσία πολλών περίεργων θεατών, οι αντιδράσεις των οποίων ήταν ποικίλες.
Επίσης, άλλα ενδιαφέροντα παραλειπόμενα από το ρεπορτάζ του "Εμπρός" ήταν το μεθύσι των ηθοποιών, οι οποίοι θέλοντας να γιορτάσουν λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα κάθισαν σ' ένα ταβερνάκι πίνοντας το ένα ποτηράκι μετά το άλλο, αλλά και η τρομακτική ζέστη που επικρατούσε κατά την ώρα των γυρισμάτων, με αποτέλεσμα να λιώνει το πρόχειρο μακιγιάζ στο πρόσωπο του Πλούτη, την ώρα που ανέβαζε (με τη βοήθεια κομπάρσων) τον "Σταυρό" βάρους 50 οκάδων στο "Γολγοθά", δηλαδή στο λόφο της Δεξαμενής.
Ανεξάρτητα από το αν όντως ολοκληρώθηκαν ή όχι τα γυρίσματα της ταινίας ή αν προβλήθηκε τελικά στους κινηματογράφους, το μόνο σίγουρο είναι ότι "Ο ανήφορος του Γολγοθά ήταν η πιο σουρεαλιστική ταινία, που έχει γυριστεί ποτέ για τα Πάθη του Ιησού.

Ο Ρόλος του Νερού στη Ζωή & τον Οργανισμό μας

 

Ο Ρόλος του Νερού στη Ζωή & τον Οργανισμό μας

Ποια είναι η ιδανική ημερήσια κατανάλωση νερού;  Σίγουρα δεν συνυπολογίζονται σε αυτή οι καφέδες, το τσάι, τα αναψυκτικά ή άλλα ροφήματα που μπορεί να καταναλώνετε, αλλά μόνο το νερό που πίνετε καθημερινά.  Άλλωστε, όλα τα υπόλοιπα υγρά τις περισσότερες φορές αυξάνουν την απώλεια νερού από τον οργανισμό και ενισχύουν την αφυδάτωση, καθώς προκαλούν διούρηση και εφίδρωση, συμπτώματα που επιδεινώνονται αν πίνετε αλκοόλ ή/και καπνίζετε.  Ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που εκτιθέμεθα σε υψηλές θερμοκρασίες ή διαβιώνουμε σε χώρους με κλιματιστικά, η αφυδάτωση μπορεί να συμβεί πολύ γρήγορα και χωρίς να το καταλάβουμε.   Προβλήματα που Μπορεί να Προκαλέσει η Αφυδάτωση   1. Διαταραχή φυσιολογικών λειτουργιών του οργανισμού (μεταβολισμός, πνευματική διαύγεια)  2. Μείωση της απόδοσης του οργανισμού (κόπωση, έλλειψη ενέργειας)  3. Πρόωρο γήρας  4. Ουρολοιμώξεις  5. Επιδείνωση της υγείας των δοντιών, καθώς μειώνεται η παραγωγή σάλιου και η προστασία που αυτό παρέχει στα δόντια. Θα πρέπει να το προσέχουν ιδιαίτερα όσοι αθλούνται και ιδρώνουν έντονα  6. Καρδιαγγειακά νοσήματα: μελέτες δείχνουν ότι η αφυδάτωση αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικά επεισόδια  7. Δυσπεπτικά ενοχλήματα, καθώς οι εκκρίσεις των πεπτικών υγρών του στομάχου και του εντέρου είναι μειωμένες  8. Υπόταση ή Υπέρταση: ο όγκος του αίματος δεν είναι επαρκής για να γεμίσει τις αρτηρίες και τις φλέβες στο σώμα μας. Αυτό δυσκολεύει το σώμα ώστε να ρυθμίζει τη σωστή πίεση. Το αποτέλεσμα είναι είτε να έχουμε αυξημένη είτε χαμηλή αρτηριακή πίεση.   Πώς να Ενυδατωθείτε Σωστά   Μπορείτε να ικανοποιήσετε το αίσθημα της δίψας με δύο τρόπους, πίνοντας πολλά υγρά ή/και καταναλώνοντας τροφές πλούσιες σε νερό. Προσοχή όμως: αν επιλέξετε αποκλειστικά τη δεύτερη λύση, το σώμα θα λαμβάνει μεν τα υγρά που χρειάζεται, θα λαμβάνει όμως και θερμίδες που δεν έχει ανάγκη και οι οποίες συνεισφέρουν στην αύξηση του βάρους.  Μην ξεχνάτε ότι -πολύ πιο συχνά από όσο νομίζουμε- όταν διψάμε τρώμε αντί να πιούμε νερό.   Τα Οφέλη της Σωστής Ενυδάτωσης    1. Μείωση της οξείδωσης (της ταχύτητας που τα κύτταρα συσσωρεύουν βλάβες)  2. Μείωση των οξέων στον οργανισμό  3. Αύξηση των επιπέδων διαθέσιμου οξυγόνου  4. Αύξηση της αντιοξειδωτικής ικανότητας του οργανισμού  5. Ενίσχυση της λειτουργίας του εντέρου και της εντερικής χλωρίδας   Πέντε μόνο ποτήρια νερό την ημέρα μειώνουν την επίπτωση του καρκίνου του παχέος εντέρου κατά 45% και του καρκίνου της ουροδόχου κύστης κατά 50%.  Η κατανάλωση άφθονου, καθαρού και καλής ποιότητας νερού μαζί με την κάλυψη των αναγκών του οργανισμού σε μικροθρεπτικά συστατικά είναι ακρογωνιαίος λίθος για την επίτευξη καλής υγείας.

Μύθοι & Αλήθειες για το Αλάτι

 

Μύθοι & Αλήθειες για το Αλάτι

Θα αναφερθούμε σε δύο βασικούς μύθους που σχετίζονται με την κατανάλωση του αλατιού.  Μύθος 1: Το μαγειρικό και το θαλασσινό αλάτι δεν έχουν καμία διαφορά. Η Αλήθεια: Το φυσικό μη ραφιναρισμένο θαλασσινό αλάτι, περιέχει πάνω από 80 απαραίτητα μεταλλικά στοιχεία, ενώ το ραφιναρισμένο αλάτι δεν περιέχει καθόλου μεταλλικά στοιχεία, πέρα από το χλωριούχο νάτριο, ενώ περιέχει χημικά πρόσθετα – sodium ferrocyanide, ammonium citrate και aluminum silicate – που δεν έχουν καμία θετική επίδραση στο σώμα.  Γενικά, όταν τρώμε τροφές που τους έχουν αφαιρεθεί όλα τα ζωτικά συστατικά, το σώμα αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τις δικές του αποθήκες βιταμινών, μεταλλικών στοιχείων και ενζύμων για να τις διασπάσει. Μακροπρόθεσμα αυτό προκαλεί ελλείψεις σε θρεπτικά συστατικά και χρόνια νοσήματα.  Μύθος 2: Μια δίαιτα με μειωμένη πρόσληψη αλατιού είναι υγιεινή.  Η Αλήθεια:  Μελέτες οι οποίες είχαν διεξαχθεί στα τέλη της δεκαετίας του ‘70,  είχαν ενοχοποιήσει το αλάτι σχετικά με την υπέρταση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Πρόσφατα ήρθαν στην επιφάνεια νέα στοιχεία, τα οποία αλλάζουν το τοπίο. • Χωρίς το αλάτι δεν θα ήταν δυνατή η ύπαρξη ζωής. Είναι τόσο απαραίτητο όσο το οξυγόνο και το νερό. • Είναι αδύνατον για το ανοσοποιητικό μας σύστημα και τα επινεφρίδια (αδένες που βρίσκονται πάνω στα νεφρά και παράγουν αδρεναλίνη και κορτιζόλη έτσι ώστε να μπορεί ο οργανισμός να ανταπεξέλθει σε δύσκολες συνθήκες) να λειτουργήσουν σωστά χωρίς επαρκή πρόσληψη αλατιού. • Η υπέρταση είναι ο κύριος λόγος για τη σύσταση δίαιτας με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι. Ωστόσο, σύγχρονες μελέτες έχουν δείξει πολύ μικρή σχέση μεταξύ του αλατιού και της υπέρτασης. Αντιθέτως, διατροφή με χαμηλή πρόσληψη αλατιού συνδέεται με αυξημένη παρουσίαση υπέρτασης. • Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι σχετίζεται με πάνω από 400% αύξηση των καρδιακών προσβολών στους άνδρες. • Οι δίαιτες με μειωμένη πρόσληψη αλατιού, αυξάνουν τα επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα και την αντίσταση στην ινσουλίνη που σχετίζεται με τα καρδιαγγειακά νοσήματα.  Οφέλη του Φυσικού, μη Ραφιναρισμένου Αλατιού • Κατάλληλη ενίσχυση και ισορροπία του θυρεοειδή • Διατήρηση ενός υγιούς νευρικού συστήματος • Αποβολή των τοξινών από τα κύτταρα • Φυσιολογική αρτηριακή πίεση στο σώμα, μέσω του νατρίου στα επινεφρίδια

Georg Gottfried Gervinus,Ιστορία της Επαναστάσεως & Αναγεννήσεως της Ελλάδος [τόμοι 2] (1864-65)

 Georg Gottfried Gervinus 

Gervinus σε λιθογραφία του Joseph Anton Bauer

Ο Georg Gottfried Gervinus (20 Μαΐου 1805 – 18 Μαρτίου 1871) ήταν Γερμανός ιστορικός της λογοτεχνίας και της πολιτικής.

Βιογραφία 

Ο Gervinus γεννήθηκε στο Darmstadt . Σπούδασε στο γυμνάσιο της πόλης και σκόπευε να κάνει εμπορική καριέρα, αλλά το 1825 έγινε φοιτητής του πανεπιστημίου του Giessen . Το 1826 πήγε στη Χαϊδελβέργη , όπου παρακολούθησε τις διαλέξεις του ιστορικού Schlosser , ο οποίος έγινε πλέον ο οδηγός και το πρότυπό του. Το 1828 διορίστηκε δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο στο Frankfort-on-Main και το 1830 Privatdozent στη Χαϊδελβέργη. Την περίοδο αυτή έγινε φίλος του νεαρού ιστορικού Καρλ φον Χέγκελ (του γιου του φιλοσόφου Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ ) και του νομικού Γκέοργκ Μπέσελερ .

Ένας τόμος της συλλογής του Historische Schriften του έδωσε το διορισμό του καθηγητή έκτακτου. ενώ ο πρώτος τόμος του Geschichte der poetischen Nationallitteratur der Deutschen (Ιστορία της ποιητικής εθνικής λογοτεχνίας των Γερμανών· 1835–1842, 5 τόμοι) στη συνέχεια με τίτλο Geschichte der deutschen Dichtung (Ιστορία της γερμανικής ποίησης· 5η έκδοση 4 – 5η έκδοση του Karl8, από τον Karl81 , από τον Karl8 διορισμός σε τακτικό καθηγητή ιστορίας και λογοτεχνίας στο Γκέτινγκεν . Αυτό το έργο είναι η πρώτη περιεκτική ιστορία της γερμανικής λογοτεχνίας που γράφτηκε τόσο με επιστημονική ευρυμάθεια όσο και με λογοτεχνική ικανότητα. Την επόμενη χρονιά έγραψε το Grundzüge der Historik , που είναι ίσως η πιο στοχαστική από τις φιλοσοφικο-ιστορικές παραγωγές του. ...

Κατεβάστε το δίτομο ιστορικό έργο πατώντας εδώ

Ιωάννης Φιλήμων, Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως (τόμοι 3, 1859-60)

 Κατεβάστε τους τρεις τόμους Ιστορίας πατώντας εδώ.

Ivan Illich, Κοινωνία χωρίς σχολεία pdf

 Είναι η εκπαίδευση το ίδιο πράγμα με τη μόρφωση;

Φυσικά και όχι.

Μέρα με τη μέρα μας μαθαίνουν αυτά που θα ’πρεπε να ξέρουμε, και είναι γεγονός ότι η εκπαίδευση μας έχει βαθιά επηρεάσει σε πολλά σημεία. Έτσι σήμερα έχουμε δύο μεγάλα ερωτηματικά. Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που έχει δώσει στην εκπαίδευση τόσο τεράστιο κύρος σ’ όλων των ειδών τα κοινωνικά συστήματα του κόσμου; Και δεύτερο, πώς επιδρά το εκπαιδευτικό σύστημα όταν αμφισβητείται η μορφωτική του λειτουργία.

Στις σημερινές κοινωνίες υπάρχει ένας κόσμος που ξαναγεννιέται και ψάχνει να βρει τις ρίζες της πραγματικής μόρφωσης (παράδοσης) μακριά από τη χιλιετή διαστρέβλωση των αξιών που έφεραν στη ζωή του τα «κατά συνθήκη ψεύδη» του τεχνητού κοινωνικο-εκπαιδευτικού συστήματος.

Ο Ιβάν Ίλιτς μας μιλάει, μέσα απ’ αυτό το ενδιαφέρον και πειστικό βιβλίο, προσπαθώντας να εξηγήσει ότι το σχολείο (εκπαίδευση) έχει αποκτήσει το κύρος που έχει γιατί είναι ένα από τα κυριότερα εργαλεία με τα οποία διατηρείται το υπάρχον στάτους κβό. Το βιβλίο αυτό είναι σήμερα μια κλασική πια ανάλυση του σχολείου και του εκπαιδευτικού συστήματος που κουβαλάει μαζί του και που δείχνει την καταστρεπτική επιρροή αυτού του θεσμού, πάνω στην ελεύθερη ανθρώπινη μόρφωση.

«Η κοινωνία χωρίς σχολεία» είναι ένα δοκίμιο που θα βοηθήσει τον αναγνώστη να γνωρίσει μιαν άλλη άποψη και να ξανασκεφτεί τις αξίες πάνω στις οποίες στήριξε μέχρι σήμερα τη ζωή του.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Εισαγωγή
Γιατί πρέπει να καταργήσουμε το σχολείο
Η φαινομενολογία του σχολείου
Ο εξαγιασμός της προόδου
Το θεσμικό φάσμα
Τα παράλογα λογικά σχήματα
Κυκλώματα μάθησης
Η αναβίωση του επιμηθεϊκού ανθρώπου
Παράρτημα

Κατεβάστε το βιβλίο πατώντας εδώ

Γιάννης Βασ. Πέππας, Η διαφαινόμενη μετάλλαξη της δυτικής κοινωνίας (2002)

 Ένα απ΄ τα πρώτα βιβλία μου (2002),μια κοινωνική μελέτη που τότε,στις αρχές της νέας χιλιετίας,υπογράμμιζε την δυναμική εισαγωγή καινοφανών κοινωνικών γεγονότων,τάσεων και στάσεων τα οποία οι περισσότεροι χαρακτήριζαν παρακμιακά έως και εκφυλιστικά. Σήμερα,είκοσι μόλις χρόνια μετά,αυτή η εργασία προκύπτει ως προφητική,αφού οι τότε εκκολάψεις υφίστανται σχεδόν ως εδραιωμένη πραγματικότητα...

Κατεβάστε το βιβλίο πατώντας εδώ