Τα καρκατζέλια της Γορτυνίας

Τα καρκατζέλια της Γορτυνίας

Ήσαν μικρά ανθρωπάκια που το μπόι τους δεν ξεπερνούσε τα 10-15 εκατοστά. Κατέβαιναν την περίοδο των Χριστουγέννων, τη νύχτα, από τα κεραμίδια των σπιτιών και διανυκτέρευαν στο σταχτοφούρνι για να αποφύγουν τη παγωνιά.

Είχαν πλήρεις οικογένειες,διέθεταν μικρά γαϊδουράκια για τις μετα-κινήσεις τους και δεν τους έλειπε τίποτα από μία οικοσκευή. Είχαν μικρές κατσαρολίτσες, μικρά τηγανάκια, μικρά κουταλάκια, μικρά μπαουλάκια για τα ρούχα τους. Και τι δεν είχαν τα καρκατζελάκια!

Αρχηγός τους ισόβιος ήταν ο Μπάρμπα-Θόδωρος,γέροντας καρκάτζελος,κουτσός, με βροντερή φωνή,επι-βλητικός,γρήγορος στις αποφάσεις του και αυστηρός στις ποινές,που επέβαλε στους παραβάτες των δια-ταγών του.

Ετρύπωναν λοιπόν τα καρκατζέλια σε όλα τα σπίτια του χωριού, κάθε χρόνο, εντελώς κρυφά και αθόρυβα.

Ήσαν αόρατα,σκανταλιάρικα,πειραχτικά,δολοπλόκα,συνομωτικά,μπερδεψιάρικα, γρουσούζικα,μισάνθρωπα, ζαβολιάρικα...

Ήσαν βέβαια ακίνδυνα για τη ζωή των ανθρώπων,αλλά μπορούσαν να σού κάνουν μικρό κακό,να σε πα-ρασύρουν λίγο στο δρόμο τους,να σού κάνουν κάποια μικρά βασανιστήρια,να σε μπερδέψουν και να σε τα-λαιπωρήσουν.
Φόβος και τρόμος τους ήταν μόνο ο παπάς και η αγιαστούρα του.Έτρεμαν στο άκουσμα της φωνής του, στον ήχο των βημάτων του, στη θέα της αγιαστούρας του.

Της Πρωτάγιασης (παραμονής των Θεοφανείων) δεν κοιμόντουσαν καθόλου τα καρκατζέλια μη τυχόν και τα πάρει ο ύπνος και τα προλάβει ο παπάς,που θα πήγαινε στο κάθε σπίτι να αγιάσει.

Μάζευαν αποβραδίς τα πράματα τους,φορούσαν τα χοντρά ρουχαλάκια τους, φόρτωναν τα γαϊδουράκια τους και επερίμεναν πανέτοιμα,μετά τα μεσάνυχτα,το σύνθημα της ομαδικής εξόδου.Όταν ακουγόταν το σύν-θημα από τον αρχηγό τους, που δεν ακουγόταν από τους ανθρώπους, (από εκεί πήραμε τους υπέρηχους), έβγαιναν με τάξη από τα φουγάρα των σπιτιών και έκαναν μια προσυγκέντρωση στο δρόμο που πάει κατά τα Σελά,απέναντι από του Λουκά και του Λοχία.Στη συνέχεια η πορεία τους κατευθυνόταν προς το Στενο-μπόλι,τη Λιναρίστρα,τη Γεράνια Λίμνα και από κει και κάτου εβάδιζαν σε ρέματα και σπηλιές, βαδίζοντας μόνο νύχτα. Τη μέρα ελούφαζαν και κοιμόντουσαν.

Κάποια χρονιά όμως τα πήρε ο ύπνος.Ο Μπαρμπαθόδωρος φαίνεται ότι ήταν κουρασμένος και δεν μπόρεσε να ξυπνήσει στην ώρα του και να δώσει το σύνθημα. Ευτυχώς που ο κουμπάρος του ξύπνησε την τελευταία στιγμή, είδε την απόλυτη ησυχία, ανέβηκε στο φουγάρο του σπιτιού, που διανυκτέρευε με την οικογένειά του και έβαλε τις φωνές: «Ε! κουμπάρε Θόδωρε! Φόρτω να φορτώσουμε και να ξηφορτώσουμε, τι έφτασε ο Τουρλόπαπας με την Αγιαστήρα του και με τη πλαστήρα του..».

Μετά έγινε χαμός.Πατείς με πατώ σε.Σύγχυση.Πανδαιμόνιο,καθώς ακούστηκε από το πρώτο σπίτι η βρο-ντερή φωνή του ... Τουρλόπαπα «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε..». Αναφέρθηκαν και θύματα και τραυματίες και απώλειες περιουσιών. Χαμός σας λέω. Σκουμάρια (κλάμματα), βλαστήμιες, βρισιές μέχρι τη Γεράνια Λίμνα!..

Το Σαραντάημερο και το Σαραντολείτουργο

Το Σαραντάημερο αρχίζει στις 15 Νοέμβρη και τελειώνει τα Χριστούγεννα. Σε πολλές ενορίες, την περίοδο αυτή, γίνεται κάθε μέρα λειτουργία. Έχουμε τότε το λεγόμενο  «Σαραντολείτουργο». Στο μικρό χωριό μου, εκεί στην Επαρχία Γορτυνίας, τα Σαραντολείτουργα, τη δεκαετία του 1950 και του 1960, έχουν αποτυπωθεί έντονα στις μνήμες μας. Τις Κυριακές, έψελναν οι κανονικοί ψάλτες. Ο Μπαρμπαγγελής, ο Μπαρμπαθόδωρος κι ο Μπαρμπαριστείδης. Τις καθημερινές όμως, που οι κανονικοί ψάλτες πήγαιναν στις δουλειές τους, το έργο αυτό αναλάμβαναν μερικοί μαθητές του δημοτικού σχολείου, «τα παιδιά του Ιερού».

Το δημοτικό σχολείο ήταν δίπλα στην Εκκλησία. Ο παππούλης είχε παρακαλέσει το δάσκαλο να δικαιολογεί την ολιγόλεπτη καθυστέρηση προσέλευσης των παιδιών αυτών. Τελειώνοντας η λειτουργία τα παιδιά του ιερού έτρεχαν στο σχολείο τους.

Ο Τάκης της Λούλας και του Γιώργη, ήταν ο περισσότερο συνεπής. Έγραψε ιστορία σαν παιδί του Ιερού στη δεκαετία του 1960. Δεν είχε πάρει καμμία απουσία. Αχάραγο περνούσε την πόρτα της εκκλησίας. Με πάγο, με χιόνι, με κρύο, με βροχή, ο Τάκης πρώτος, ο Τάκης εκεί. Ο Τάκης ψάλτης. Ο Τάκης στην υπηρεσία του Ιερού. Να φροντίζει τη φωτιά. Να βράζει το ζέο. Να έχει σε ετοιμότητα το θυμιατό…

 Η σχολική του σάκκα στο ψαλτήρι. Στις 8 η ώρα την άρπαζε και έτρεχε στο σκολειό του. Τρέχοντας έλεγε την μετά την θεία μετάληψη ευχή, «…..ακατακρίτως υποδέχεσθαι των αχράντων Μυστηρίων τον αγιασμόν, εις ίασιν ψυχής και σώματος….». Από μνήμης όλα, χωρίς να κατανοεί τότε, την πατερική αυτή γλώσσα.

Μαζί με τον Τάκη ήσαν και άλλα παιδιά, που είχαν το ζήλο να υπηρετούν το Ιερό, ιδιαίτερα κατά το Σαραντολείτουργο. Τη δεκαετία του 1950 και του 1960 πέρασαν αρκετές σειρές από το Ιερό του σεπτού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του χωριού μου.

 Όταν έκανε πολύ κρύο, ο παππούλης έλεγε στα παιδιά του Ιερού, να ψέλνουν από το Ιερό και όχι από το αναλόγιο. Τα λίγα κάρβουνα, που έφερνε, εζέσταιναν λίγο τα παγωμένα χεράκια τους. Ο παππούλης τούς έδινε, στο μεγάλο κρύο, λίγο κρασάκι, μια φέτα προσφορά και καμμιά κουταλιά ζάχαρη για να τα στυλώνει.

Ο παππούλης τούς έλεγε να διαβάζουν δυνατά, καθαρά και με «στόμφο» τα ιερά βιβλία, για να γίνουν καλοί μαθητές. Κάποιες φορές τους έλεγε να προσεύχονται στην Παναγία, γιατί η Παναγία εισακούει καλύτερα τις προσευχές τους από τις δικές του. Τους μάθαινε να ψέλνουν. Μαζί έψελναν τον υπέροχο ύμνο «Η Παρθένος σήμερον τον Προαιώνιον Λόγον..». 

   Τα παιδιά του ιερού επρόκοβαν στα γράμματα. Στο γυμνάσιο είχαν πολύ καλές επιδόσεις, ιδιαίτερα στα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά. Μετά το σχολείο, όταν βγήκαν στη ζωή, ετήρησαν κάποιες αρχές που πήραν από τη «θητεία» τους στο Ιερό. Κράτησαν με την πίστη τους  μια πνευματικότητα.Σμίλεψαν με την προσευχή τους ένα χαρακτήρα,που αντέχει τα ξεροβόρια και τις παγωνιές της ζωής,όπως αντέχει με σεμνότητα και τα-πείνωση,όσα έρχονται σαν χάρη,δωρεά και ευλογία,από την Κεχαριτωμένη Μεγάλη τους Μητέρα,την Πα-ναγία.Στο Ναό Της υπηρέτησαν με δύσκολες συνθήκες,τη δεκαετία του 1950 και του 1960,ως μικροί Άγγελοι,σε όλα τα διακονήματα,εκείνα τα παγωμένα πρωινά των Σαραντολείτουργων!... 

Μιχάλης Ι. Μιχαλακόπουλος   

(http://www.istorikathemata.com/2018/12/blog-post_26.html#more)

Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!!

Γιάννης Βασ. Πέππας, Μια σχολική δημοσκόπηση για τη γιορτή του Πολυτεχνείου pdf

  

Το ζωντάνεμα της σχολικής διαδικασίας φαντάζει και ίσως να είναι ουτοπικό στις στυγνές κερδοσκοπικές μέρες μας. Όχι όμως για ό-λους.
Οι δάσκαλοι-ποιητές,οι Πατροκοσμάδες της πληροφορικής εποχής να τραβήξουν μπροστά.Οι λίγοι γράφουν την Ιστορία.Οι περισσό-τεροι καταναλώνονται με τη βιβλιογραφία της. 

Διαβάστε - Κάντε λήψη: 

Γιάννης Βασ. Πέππας, Μια σχολική δημοσκόπηση για τη γιορτή του Πολυτεχνείου

Η κυβερνητική έρευνα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (1982) για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου,1973

Ένα απ΄ τα πρώτα πράγματα που έκανε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση, μετά την επιβλητική νίκη του στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981,ήταν να διαλευκάνει τι πραγματικά συνέβη κατά τον έκρυθμο Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο και να αποδώσει την πραγματι-κότητα των γεγονότων,καθώς ακόμα και τότε,οκτώ χρόνια μετά, κυκλοφορούσαν περίεργες φημολογίες,αλλά και εμφανείς τερατολο-γίες.
Ο Κων. Καραμανλής είχε αναθέσει,μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και της κοινοβουλευτικής ομαλότητας,στον εισαγγελέα Δημ. Τσεβά να ερευνήσει ενδελεχώς το όλο θέμα,μια και θα ακολουθούσε και η εκδίκασή του.Το πόρισμα Τσεβά (1974) υπήρξε πλήρες,στο έπακρο διαφωτιστικό και καταλόγιζε ευθύνες.
Παρ΄ όλ΄ αυτά,ο Ανδ. Παπανδρέου,ως πρωθυπουργός,επιφόρτισε τον πρώτο Υπουργό Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησής του,τον Ιω. Σκουλαρίκη (21/10/1981-9/11/1985) να επιληφθεί εκ νέου.Αυτός ανέθεσε στον Γεώργιο Σαμπάνη,Αστυνομικό Διευθυντή Α΄,την ευθύνη της νέας έρευνας.Το λεγόμενο πόρισμα Σαμπάνη παραδόθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1982.
Στο διαδίκτυο διακινείται ως "πόρισμα Σαμπάνη" ένα δισέλιδο με τα ονόματα 24 ατόμων που έχασαν τη ζωή τους αυτές τις τρικυμισμένες μέρες με τον τόπο και τρόπο της δολοφονίας τους.Προφανώς,ο Γ. Σαμπάνης δεν βρήκε επιπλέον στοιχεία να εμπλουτίσει την έρευνα του Δ. Τσεβά.
Η ουσία είναι,ότι αυτά τα δύο επίσημα έγγραφα τακτοποιούν τεκμηριωμένα την τότε εξέγερση,δίνουν αριθμό και ονόματα νεκρών κι αποτυπώνουν τις πραγματικές συνθήκες.Οτιδήποτε πέρα απ΄ αυτά κινείται στον χώρου του κακόβουλου και της παραποίησης.

Διαβάστε - Κάντε λήψη: 

Το πόρισμα Σαμπάνη

Γιάννης Βασ. Πέππας

Γιάννης Βασ. Πέππας, Ματίνα (διήγημα)

ματίνα

Χτύπησα το κουδούνι κι άκουσα τα βαριά,τρεχάτα βήματά της να ΄ρχονται προς την πόρτα.

-Έλα, είπε και προχώρησε προς το δωμάτιό της.Φόραγε φόρμα και τα συνηθισμένα κόκκινα πασουμάκια της.Τη ρώτησα πώς τα πάει,καλά μου είπε,πιάσαμε την κουβέντα καθισμένοι στην άκρη του κρεβατιού.Εκεί,με το πες-πες,της σήκωσα το πανωφόρμι και χάιδεψα την κοιλιά της.Φιληθήκαμε και γείραμε στο κρεβάτι.Απλώθηκα στις γνώριμες περιοχές του προσώπου της.Ένα μηχανικό ερωτικό μοτίβο ξεδιπλωνόταν ξανά.Απότομα,όπως συνήθιζε,σταμάτησε και με κοίταξε ολόισια και χλιαρά.

Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ

Stephen Hawking, To Xρονικό του Xρόνου pdf

Ο Stephen Hawking έχει χαρακτηριστεί,και μάλλον σωστά,ως "το μεγαλύτερο μυαλό" του 20ού αιώνα. Από τα βιβλία του "To Xρονικό του Xρόνου" αποτελεί το πιο πολυδιαβασμένο,αλλά και αρκετά προ-σιτό στον μέσο αναγνώστη,που δεν διαθέτει ιδιαίτερες γνώσεις Αστρο-φυσικής.
Από τις πολλές εκδόσεις του συγκεκριμένου βιβλίου στην Ελλάδα,εμ-πλουτισμένες και τροποποιημένες,παρουσιάζω εδώ μιαν αρχική,ίσως και την πρώτη.

Διαβάστε - Κάντε λήψη:

Stephen Hawking,To Xρονικό του Xρόνου

Δείτε,ακόμα,το βίντεο (youtube): 

Στήβεν Χώκινγκ - Stephen Hawking

Διαβάστε,ακόμα,σχετικά: 

Επίθεση από μητροπολίτη κατά του Stephen Hawking

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος

Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης, Οι δρόμοι των Σερρών & η ονοματολογία των, Σέρρες 2012 pdf

Ο Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης έφυγε απ΄ την ζωή στις 22 Δεκεμβρίου του 2013.Τον προηγούμενο χρόνο,ιδίοις εξόδοις,είχε εκδώσει το 19ο βιβλίο του (θα ήταν και το τελευταίο του),που παρουσιάζουμε εδώ.
Ο συγγραφέας πρόσφερε με αγάπη στον τόπο του και του αξίζουν τιμή κι ευγνωμοσύνη.Για τη ζωή και το έργο του δείτε πατώντας εδώ.

Διαβάστε - Κάντε λήψη: 

Νικόλαος Χρ. Χρηστίδης, Οι δρόμοι των Σερρών & η ονοματολογία των, Σέρρες 2012

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος

Προσωνυμίες και πανηγύρια της Παναγιάς στην Ελλάδα

Πρόκειται για τμήμα του ένθετου περιοδικού Επτά Ημέρες στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,στις 5.8.2001,που ήταν αφιερωμένο στον μήνα Αύγουστο.Ουσιώδες και κατατοπιστικό.

Διαβάστε - Κάντε λήψη:

Προσωνυμίες και πανηγύρια της Παναγιάς στην Ελλάδα

Γιάννης Βασ. Πέππας

Τα χίλια ονόματα της απειρογάμου Μαρίας

Όσα ονόματα και να της έχουν δοθεί, είναι πάντοτε η Μαρία – η απείρανδρος και απειρόγαμος, που δεν ήξερε από άνδρα και γάμο. Είναι το κοντινότερο θεϊκό πρόσωπο στον άνθρωπο, ίσως επειδή υπήρξε μάνα και φέρει αυτό το αιώνιο σύμβολο ζωής και απροϋπόθετης αγάπης. Ναοί, ξωκκλήσια και μονές έχουν αφιερωθεί σε εκείνη απανταχού στον χριστιανικό κόσμο. Είναι η μοναδική που της δόθηκε η μοίρα να φέρει στον κόσμο έναν γιο, που να τον βλέπει ως Θεό και να το εννοεί. Την έχουν ονομάσει με περισσότε-ρα από 1.000 επίθετα, μεταξύ αυτών και Χιλιονοματούσα, ανάλογα με τον τόπο (Αθηνιώτισσα, Εξοχική, Θαλασσινή, Πυργιανή), με την τεχνοτροπία της εικόνας (Βρεφοκρατούσα, Τριχερούσα, Πλατυτέρα, Δεξιά) ή του ναού (Κρεμαστή, Θολοσκεπαστή), με τον μήνα που εορτάζεται (Βρεχούσα, Μεσοσπορίτισσα, Αυγουστιανή), με τα θαύματά της (Γιάτρισσα, Ψυχοσώστρα, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη). Είναι, όμως, και τα επίθετα που της έχουν αποδώσει υμνογράφοι και πατέρες: γλυκασμός αγγέλων, θησαυρός αδαπάνητος, καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών, φυσίζωος, καταφυγή, κεχαριτωμένη. Της έχουν δοθεί, ωστόσο, και ονόματα που κρύβουν μιαν ιστορία• είναι τα πιο παράξενα ονόματα που έχουν ακουστεί και αυτά παρουσιάζει σήμερα η «Κ».

Η Παναγιά η Θαλασσινή στη Χώρα Άνδρου.Ένα από τα εκατοντάδες προσωνύμια που έχουν δοθεί στη Μαρία,την Πλατυτέρα των Ουρανών.

Πυροβοληθείσα. Είναι η εικόνα που βρίσκεται στην αγιορείτικη Μονή Βατοπεδίου. Η παράδοση λέει ότι πυροβολήθηκε στο δεξί χέρι από Τούρκο στρατιώτη, κατά το 1822, ο οποίος παραφρόνησε και κρεμάστηκε σε παρακείμενη ελιά. Μάλιστα, ο Άγιος Μνάσων ο Αρχαίος Μαθητής έγραψε μεταξύ άλλων: «Κακουργίας δαιμόνιον, απίστου χείρα οπλίσας, πάνσεπτον εικόνα πυροβολήσας, μετωνόμασε τούτην πυροβοληθείσα».

Κουφή. Το οικείο ξωκκλήσι υπάρχει στη Σαμοθράκη, πέριξ της Χώρας, μέσα στο δάσος. Λέγεται ότι θερα-πεύει όσους έχουν προβλήματα ακοής, οι οποίοι πήγαιναν με ένα κεραμίδι, πάνω στο οποίο κοιμούνταν το βράδυ από την πλευρά του αυτιού που είχε πρόβλημα. Την επομένη, επέστρεφαν το κεραμίδι εκεί απ’ όπου το είχαν αρχικώς πάρει (από το ξωκκλήσι ή το σπίτι τους) και ανέμεναν το θαύμα.

Του Χάρου. Ένα εξωμονάστηρο στους Λειψούς, που χτίστηκε από μοναχούς της Ιεράς Μονής Πάτμου το 1600, πήρε το όνομά του από την τεχνοτροπία της εικόνας, η οποία παρουσιάζει την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά της όχι το Θείο Βρέφος, αλλά τον εσταυρωμένο Χριστό. Έτσι, λόγω της απεικόνισης του θανάτου, η εικόνα και το εξωμονάστηρο πήραν το όνομα «Παναγία του Χάρου». Με την εικόνα συνδέεται, μάλιστα, και το θαύμα των κρίνων, που ξεραίνονται και ανθίζουν ξανά κάθε 23 Αυγούστου, στα εννιάμερα της Παναγίας, από το 1943, οπότε και τα άφησε μια νεαρή γυναίκα.

Τριχερούσα. Είναι εικόνα που φυλάσσεται στην αγιορείτικη Ιερά Μονή Χιλανδαρίου και παρουσιάζει την Παναγία μεν, ως βρεφοκρατούσα, αλλά με ένα επιπλέον χέρι κάτω αριστερά. Είναι το χέρι του Ιωάννη του Δαμασκηνού που έκοψαν οι εικονομάχοι, κατά τον 7ο αιώνα. Λέγεται ότι εκείνος της αφιέρωσε την εικόνα, καθώς την επομένη είχε ξυπνήσει με το χέρι στη θέση του, παρακαλώντας όλο το βράδυ τη Μαρία να τον συντρέξει. Ο Ιωάννης αποφάσισε, έπειτα από αυτό, να φορέσει το μοναχικό σχήμα και με την εικόνα υπό μάλης βρέθηκε στη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη. Από εκεί την έλαβε ο Άγιος Σάββας ο Χιλανδαρηνός, τον 12ο αιώνα, και τη μετέφερε στην ομώνυμη μονή – μια εκδοχή της παράδοσης θέλει τον Ιωάννη Δαμασκηνό να έχει ζητήσει η εικόνα, μετά τον θάνατό του, να δοθεί στον πρώτο επίσκοπο ονόματι Σάββα που θα επισκεπτόταν τη μονή. Έναν αιώνα μετά, η εικόνα μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Στουντενίτσης στη Σερβία, από όπου φυγαδεύθηκε τον 15ο αιώνα πάνω σε έναν γάιδαρο, τον οποίο η παράδοση θέλει να οδήγησε η Μαρία στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου στο Περιβόλι της Παναγιάς.

Κόκκινη. Είναι ο δημοφιλής ναός της Σαντορίνης, που ονομάζεται επίσης και Παναγία Καρτεράδου. Η παράδοση θέλει τα θεμέλιά του να μπήκαν με κόκκινο κρασί λόγω έλλειψης νερού στην περιοχή, αφού ο ναύτης που θαλασσοπνιγόταν είχε κάνει τάμα στην Παναγία να χτίσει ναό προς τιμήν της στην πρώτη στεριά που θα βρει.

Μαύρη. Λέγεται ότι η Παναγία επισκέφθηκε το όνειρο ενός χωρικού από τον Βάμο Αποκορώνου στην Κρήτη και του υπέδειξε σε ποιο σπήλαιο να σκάψει για να βρει την εικόνα της. Εκείνος έκανε ό,τι του ζήτησε και βρήκε την εικόνα μαύρη από τα πετρώματα του σπηλαίου. Το ομώνυμο ξωκκλήσι, έτσι, ονομάστηκε Μαύρη Παναγιά.

Μελαχρινή. Στην ακριτική Ψέριμο των μιας χούφτας κατοίκων, πλησίον της Καλύμνου, της Κω και της Νισύρου, η Παναγιά η Μελαχρινή, που ονομάστηκε έτσι λόγω του σκούρου χρώματος της ρωσικής τεχνοτροπίας εικόνας της, κάθε Δεκαπενταύγουστο συγκεντρώνει πλοιάρια με προσκυνητές από τα γύρω νησιά για το μεγάλο πανηγύρι. Στις 8 Σεπτεμβρίου, σε άλλη Παναγιά της Ψερίμου, τη Γραφιώτισσα, γίνεται το δεύτερο πανηγύρι αφιερωμένο στη Μαρία. Μάλιστα, πρόσφατα κατέρρευσε το γραφικό εκκλησάκι που «συνόδευε» τη Γραφιώτισσα και την παραλία της.

Δημήτρης Αθηνάκης, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15.08.2018

Η Παναγία του Πόνου

Ουδείς κατάλογος θεοτοκωνυμίων είναι πλήρης και τελεσίδικος. Εκατοντάδες τα ονόματα της Παναγίας, όσα ορίζουν τον τόπο όπου βρέθηκε μια εικόνα της και χτίστηκε εκκλησία ή μοναστήρι, κάποια ιαματική της ιδιότητα ή τον τύπο της εικονογραφικής απόδοσής της, αποτελούν τεκμήρια μιας επινοητικής αγάπης και μιας εξίσου εφευρετικής ανάγκης: της αέναα αυτοαναπαραγόμενης ανάγκης για παραμυθία. Ο ευαγ-γελικός Υιός του Ανθρώπου παραμένει απόμακρος, παρά τη γλυκύτητά του, ενώ η μητέρα του, στη λαϊκή παράδοση, ταυτίζεται με τις μανάδες όλου του κόσμου.
Η Παναγία η Βρεφοκρατούσα ίσως έχει στα λησμονημένα στρώματά της λείψανα μνήμης από την Άρτεμη Βρεφοκρατούσα (τη βλέπουμε στη Βραυρώνα), κι εκείθε από την Ίσιδα Βρεφοκρατούσα. Αποκτά, όμως, σπαραχτική μοναδικότητα στη σπανιότατη εκδοχή όπου, σαν Παναγία του Χάρου (τη βλέπουμε στους Λειψούς και στον Μυστρά), κρατάει στην αγκαλιά της όχι ένα νήπιο, αυστηρό ή παιχνιδιάρικο, αλλά τον Χριστό ήδη εσταυρωμένο, σε μέγεθος και στάση βρέφους. Συγκλονιστικός και ο τύπος της Παναγίας του Πάθους (αποκαλείται και Παναγία η Αμόλυντος), όπου ο μικρός Ιησούς κουρνιάζει τρομαγμένος στην α-γκαλιά της μάνας του, με το βλέμμα του στον Γαβριήλ, που κρατάει τα σύμβολα του Πάθους, τον σταυρό και τον ακάνθινο στέφανο• στ’ αριστερά της θεομητορικής κεφαλής, ο Μιχαήλ κρατάει τη λόγχη, τον σπόγγο και το δοχείο με τη χολή και το όξος, προαγγελία μαρτυρίου.
Κανένας βίος της Παναγίας επίσης (πέρα από εκείνον που συνθέτουν τα αισθήματα του καθενός, αδιάφορα για τις ιστορικές μαρτυρίες) δεν μπορεί να θεωρηθεί οριστικός και αναμφισβήτητος. Τα ευαγγέλια αφήνουν υποφωτισμένα ή δίχως καμία είδηση πολλά χρόνια της ζωής της, όπως συμβαίνει και με τον Ιησού. Η οικεί-α βιογραφία της, όπως την έπλασε ο καιρός, αντλεί στοιχεία και από τα Απόκρυφα, τη βυζαντινή εικονο-γραφία και την υμνογραφία, η οποία στο πρόσωπό της απελευθέρωσε όλο της το λυρικό πάθος, μπροστά στα επιτεύγματα του οποίου ωχριά η νεότερη θρησκευτική ποίηση.
Ξεχωριστή παραμένει η συμβολή της λαϊκής παράδοσης, που με τις ιστορίες και τα τραγούδια της επιμένει στην Παναγία του Πόνου, σε αυτήν που ξέρει από πόνο, άρα ξέρει και να τον συμμερίζεται όταν πλήττει άλλους. Κι είναι ντροπής πράγμα να βλέπουμε τους θεομπαίχτες εκμεταλλευτές των λαϊκών αισθημάτων να εμπορεύονται (και από τηλεοράσεως, μαζί με ακροδεξιές αθλιότητες) «βοτάνια του Αγίου Όρους» και «θαυματουργά κομποσκοίνια», ευλογημένα λέει από την Παναγία.

Παντελής Μπουκάλας, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 16.8.2018

Τείχη και νάρκες στήνει και διατηρεί η Τουρκία στα σύνορα με Ιράκ, Ιράν, Αρμενία και Γεωργία .

 Τείχος και στα σύνορα με την Αρμενία

Η κυβέρνηση του ΑΚΡ ως αντίμετρα ενάντια στους αντάρτες, μετά από το τείχος στα σύνορα με την Ροζάβα, στήνει τείχος και στα σύνορα με Ιράν και Αρμενία.

Το τουρκικό κράτος στήνει στα σύνορα με Ιράν και Αρμενία την αποκαλούμενη ¨Ολοκληρωμένη Συνοριακή Ασφάλεια¨ που αποτελείται από προκατασκευασμένα τείχη, πύργοι παρατήρησης ενσωματωμένοι στα τείχη , συρματόπλεγμα και σύστημα φωτισμού για το βράδυ.

Στα 692 χιλιόμετρα από τα 911 των συνόρων της Τουρκίας (βόρειο Κουρδιστάν) με την Συρία, έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του τείχους. Ο Τούρκος πρόεδρος της Δημοκρατίας Ερντογάν στις 2 Ιουνίου δήλωσε πως το σύνολο των 911 χιλιομέτρων θα καλυφθούν με το τείχος.    …………………

Ο Αμπνουλκαντίρ Σελβί της Χουριέτ που είναι από τους δημοσιογράφους-ντουντούκες του ΑΚΡ , στις 8 Μαΐου στην Χουριέτ είχε γράψει πως συνομίλησε με ανώτατο αξιωματούχο που του είπε τα εξής: ¨ Το ΠΚΚ στην ιρανική πλευρά των συνόρων έχει στρατόπεδα σε Μακού, Νταμπάτ, Ναβούρ, Κοτρ, Κενερές και Σεχιντάν. Σε αυτά τα στρατόπεδα βρίσκουν καταφύγιο 800-1000 τρομοκράτες. Αυτοί μπαίνουν στην Τουρκία και δρούνε και την επομένη βγαίνουν. Όταν εμείς κάνουμε επιχειρήσεις ενάντια στους τρομοκράτες σε Άγρι και Τεντουρέκ, αυτοί περνάνε σε εκείνα τα στρατόπεδα. Ως μέτρο έναντι αυτού τα 70 χιλιόμετρα συνόρων Αγρι-Ιγντίρ τα κλείνουμε με τείχος και υο υπόλοιπο κομμάτι με πύργους, σίδερα και συρματοπλέγματα. Και θα το φωτίσουμε κατά μήκος όλο.¨   ………………….  

Η Τουρκία μετά από την ένταξη της στο ΝΑΤΟ το 1952, έβαλε νάρκες στα σύνορα με Συρία, Ιράκ, Ιράν, Αρμενία και Γεωργία, σε μια απόσταση 812 χιλιομέτρων. Επίσης στην περίοδο 1993-1997  σε μια κίνηση ενάντια στο Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας έβαλε νάρκες στην συνοριακή περιοχή Σεχάτ και Μποτάν. Το 2009 με νομική ρύθμιση που έγινε ανακοινώθηκε πως θα γίνει εκκαθάριση των ναρκών που βρίσκονται σε ένα μήκος 645 χιλιομέτρων με την Συρία και σε ένα βάθος 20 εκατοστών. Μάλιστα είχε ανακοινωθεί πως θα απασχοληθούν για αυτό 3.500 ειδικό προσωπικό και 500 άτομα από τους ντόπιους. Το σχέδιο ήταν μετά από την γραμμή με την Συρία, εκκαθάριση να γίνει και στα σύνορα με Ιράν και Ιράκ, στην γραμμή από Τζίζρε έως Ίγντιρ. Αλλά με το ξέσπασμα του πολέμου στην Συρία, το σχέδιο για την εκκαθάριση ναρκών στα σύνορα αρχικά επιβραδύνθηκε και τέλος τον Ιούνιο του 2013 σταμάτησε.

https://anfturkce.net/kurdistan/ermenistan-sinirina-da-duvar-92578    27/6/2017

Σχόλιο: Προσέξτε, η Τουρκία διατηρεί δηλαδή νάρκες στα σύνορα με την Συρία και εμείς ( Ο Σημίτης) τις βγάλαμε από τα σύνορα μας με την Τουρκία…  Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά… κ. Καμμένε !

Από:  http://tourkikanea.gr/2017/06/mayin-28/   28/06/2017

Φουντούκια με καρκινογόνο ΑΦΛΑΤΟΞΙΝΗ από την Τουρκία

Ανακοίνωση από την Νουτέλλα σχετικά με ¨φουντούκια Τουρκίας με δηλητήριο¨ : Η υγεία είναι η πιο σημαντική μας αξία

Η εταιρία Ferrero που παράγει την Nutella, μετά από την ανακοίνωση της Εθνικής Συνο-μοσπονδίας Ιταλών Αγροτών πως στην λίστα των ¨10 πιο επικίνδυνων τροφίμων¨, το τουρκικό φουντούκι βρίσκεται στην πρώτη σειρά, έκανε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει πως ¨Για την Ferrero η υγεία του καταναλωτή είναι απόλυτα η πιο σημαντική αξία¨.

Η  Εθνική Συνομοσπονδία Ιταλών Αγροτών (Coldiretti), κατά την διάρκεια Διεθνούς Φόρουμ Γεωργίας και Τροφίμων που έγινε στην πόλη Τζερνόμπιο, κοινοποίησε λίστα με ¨Τα πιο επι-κίνδυνα τρόφιμα¨.

Στην πρώτη θέση αυτής της  λίστας βρίσκονται τα φουντούκια που παράγονται στην Τουρκία. Ο λόγος για αυτό είναι ότι βρέθηκε σε αυτά η καρκινογόνα ουσία αφλατοξίνη, σε ποσότητα πάνω από το επιτρεπόμενο όριο.

…………………..

http://www.diken.com.tr/nutellanin-ureticisinden-zehirli-turkiye-findigi-aciklamasi-saglik-en-onemli-degerimiz/   18/10/2016

Σχόλιο: Εμείς απλά να επισημάνουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των φουντουκιών που κυκλοφορούνε και στην ελληνική αγορά έχουν καταγωγή από την Τουρκία…

Καλή σας όρεξη !

Κράτος πρόνοιας και αναγκαιότητες αναπήρων

Κράτος  πρόνοιας και αναγκαιότητες αναπήρων

Όλοι ξέρουμε ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι και τόσο φιλικό προς τον πολίτη.Υπάρχει γραφειοκρατία που πολλές φορές καταντά καταδυναστευτική,υπάρχει διαφθορά που όχι μόνο εκμεταλλεύεται το κάθε ανυπεράσπιστο άτομο,αλλά και απλώνει ένα παρασιτικό ατελέσφορο ιστό στη δημόσια διοίκηση,ουσια-στικά ακυρώνοντάς την.

Είναι γνωστές όλες αυτές οι παθογένειες και δεν χρειάζεται να τις επαναλαμβάνουμε.Το κακό φάνηκε από την αρχή.Ενώ ο Καπο-δίστριας προσπάθησε να στήσει ένα ευνομούμενο κράτος ανταποκρινόμενο στις ανάγκες των Ελλήνων,η πολιτική δολοφο-νία του ανέτρεψε την προσπάθειά του και επιβλήθηκαν από τους διάδοχους Βαυαρούς μοντέλα διοίκησης εδρασμένα όχι στην τότε πραγματικότητα και τις ανάγκες της,αλλά σε φαντασιακές συλλή-ψεις που είχαν να κάνουν με την αρχαία Ελλάδα.

Ογδόντα χρόνια περίπου αργότερα (1912) ο Κωστής Παλαμάς με τα Σατιρικά Γυμνάσματά του (Τα «Σατιρικά Γυμνάσματα» του Κ. Παλαμά είναι 44 ποιήματα που δημοσιεύτηκαν αρχικά στον Νουμά, το μαχητικό περιοδικό των δημοτικιστών,σε δύο δόσεις.Η πρώτη σειρά, από 20 ποιήματα, στο φύλλο 277 στις 6.1.1908 και η δεύτερη, από 24 ποιήματα,στο φύλλο 356, στις 6.9.1909. Τα πε-ρισσότερα ποιήματα είναι σκληρές σάτιρες,όχι όμως όλα. Ωστόσο,τα σατιρικά δίνουν τον γενικότερο τόνο.Ανάμεσά τους βρίσκονται μερικά από τα πιο εύστοχα και πιο σκληρά σατιρικά ποιήματα της νεοελληνικής γραμματείας. Τα "Σατιρικά Γυμνάσματα" δεν ανατυπώθηκαν ποτέ σε αυτοτελή συλλο-γή όσο ζούσε ο ποιητής,αλλά συμπεριλήφθηκαν δύο φορές σε συλλογές μαζί με άλλες ποιητικές ενό-τητες) στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της τότε ελληνικής κοινωνίας και εξουσίας.Σε ένα στίχο του έλεγε:

το άτι σου ακόμα μας πατά Μπραΐμη,

δηλαδή 80 χρόνια μετά την απελευθέρωση ο ελληνικός λαός εξακολουθούσε να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί ως τουρκοκρατούμενος,ως ραγιάς,ως δούλος που έπρεπε να προσφέρει μπαξίσια στους άρχοντες για όσα αυτονόητα εδικαιούτο.

Φοβάμαι ότι η ιστορική επισκόπηση και η κοινωνιολογική διείσδυση δεν υπήρξαν όσο θα έπρεπε αποτελεσματικές για να φωτιστούν όλες αυτές οι νοσηρές αλήθειες και να δρομολογηθεί η ανατροπή τους.

Το χειρότερο: φοβάμαι ότι όλη αυτή η παθογένεια σήμερα,μετά από έναν ολόκληρο αιώνα,ζει και βασιλεύει απλώνοντας τα λερναία κεφάλια της σε κάθε χώρο,τομέα,δραστηριότητα.

Και αν ο απλός μέσος πολίτης ταλαιπωρείται από το περίεργο κράτος μας μια φορά,ο ασθενής και το άτομο με αναπηρίες υποφέρει από τις αβελτηρίες και αναλγησίες των υπηρεσιών πολλαπλασίως.

Για να μην περιπέσω και εγώ σε άγονο καταγγελτισμό θα πα-ραθέσω κάποιες λειτουργικές προτάσεις άμεσης εφαρμοσι-μότητας (λέμε τώρα):

1. τα φάρμακα του κάθε ΑΜΕΑ να παραδίδονται σπίτι του από την κοινωνική υπηρεσία και μια βασική πρόνοια με ακτινωτή δράση.Ως τώρα ανάλογες κατ΄ όνομα προνοιακές πρωτοβουλίες (π.χ. βοήθεια στο σπίτι) χρησιμοποιήθηκαν για βόλεμα ημετέρων,μείωση ανεργίας κ.λπ. κι όχι για τις κραυγάζουσες απαιτήσεις όσων υποτίθεται ότι εξυπηρετού-σαν.

2. Όλος ο πληθυσμός των ΑΜΕΑ να καταγραφεί μηχανογραφικά ώστε οι αρμόδιες κρατικές υπηρε-σίες να αντλούν από αυτήν τη βάση δεδομένων όποιο γραφειοκρατικό στοιχείο χρειάζονται, για να πάψουν να ταλαιπωρούνται ανήμποροι και βασανισμένοι άνθρωποι σε λογής γραφεία,γκισέ και από ξινισμένα μούτρα απάνθρωπων υπαλληλίσκων.

Η πεποίθηση μου είναι ότι όσο ο χειρισμός αυτών των λεπτών ευαίσθητων θεμάτων αφήνεται σε τεχνοκράτες και βαριεστημένους δημόσιους καριερίστες τίποτα δεν θα αλλάξει.

Πρέπει να αναλάβουν λόγο στα νευραλγικά οργανωτικά επιτελεία άτομα που γνωρίζουν καλά (που το έχουν νιώσει στο πετσί τους) τι είναι η ασθένεια και η αναπηρία.

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος - Συγγραφέας

Δημοσιεύτηκε και στον Παλμογράφο (δείτε εδώ).

Προσέγγιση της διεμφυλικής ταυτότητας σήμερα

Προσέγγιση της διεμφυλικής ταυτότητας σήμερα

Ο μετανεωτερικός άνθρωπος εξακολουθεί να σκέφτεται με τους ουτοπικούς όρους του παρελθόντος,χωρίς βέβαια την σαφή αναφορά σε έναν μεταφυσικό Θεό ή στην μακρά πορεία της ανθρώπινης Ιστορίας.Θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κανείς πώς από ένα νομοσχέδιο για τα διεμφυλικά άτομα,μπορούμε να καταλήξουμε να συζητάμε, και πάλι, για τη μετανεωτερικότητα;

Και όμως,κάτι τέτοιο οφείλουμε να το δούμε.Δεν είναι τα πάντα μικροπολιτική,κυβερνητικοί ή πολιτικοί α-ντιπερισπασμοί. Ακόμα και στο βάσιμο επιχείρημα ότι ο εν τοις πράγμασι νεοφιλελευθερισμός της εποχής μας δεν αφορά μόνο στο οικονομικό πεδίο, αλλά θέλει να κυριαρχεί και στο ανθρωπολογικό, κάτι φαίνεται να «λείπει».

Οπωσδήποτε ο τεμαχισμός της κοινωνικής πραγματικότητας και η έμφαση στην ανάδειξη επιμέρους, εξα-τομικευμένων αιτημάτων, δεν δηλώνουν, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο, από μία διεργασία απόλυτης «ιδιωτικοποίησης» του δημόσιου πεδίου. Είναι αυτονόητο ότι πάντοτε υπήρχαν διεμφυλικά άτομα (αν θυμάμαι καλά, μία τέτοια περίπτωση ήταν και οι ευνούχοι της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), όπως και πάντοτε υπήρχαν ομοφυλόφιλοι, μάγισσες, αιρετικοί,διεστραμμένοι (η αναφορά δεν εξισώνει τα μέρη της πρότασης).Δεν ήταν όμως ποτέ αυτονόητο ότι όλες αυτές οι ανθρώπινες κατηγορίες θα έπρεπε να ρυθμισθούν νομικά ή ιατρικά. Δεν συνιστούσαν lobbies διεκδίκησης δικαιωμάτων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να αποκαλύψει κανείς τον διττό ρόλο της κοινωνικής εξουσίας: εκεί που δείχνει ότι απελευθερώνει και ρυθμίζει με νόμο, είναι ακριβώς εκεί που δυναστεύει απόλυτα. Με τη μεταφορική εικόνα ενός ζωντανού οργανισμού, θα έλεγε κανείς ότι η μετανεωτερική κοινωνία «ξορκίζει», με τη μαγεία του νόμου και της ιατρικής, αυτό που την απειλεί και τη σαγηνεύει ταυτόχρονα.

Είναι γνωστές οι «φουκωϊκές» αναλύσεις για τον δικαστή,τον χωροφύλακα και τον γιατρό,που ως υποκατά-στατα μίας χαμένης πλέον εκκλησιαστικής εξουσίας, θέλουν να ελέγχουν κοινωνικά τους κάθε είδους «μη κανονικούς» της κοινωνίας. Η ηδονή γίνεται ένα ψυχιατρικό ή ψυχιατρικοποιήσιμο αντικείμενο. Η κανονική οικογένεια είναι η ιατρικοποιημένη οικογένεια.

Χαρακτηριστική η ανάλυση για το «σώμα της δαιμονισμένης» από την Ιερά Εξέταση και μετά. Το σώμα της δαιμονισμένης είναι ένα σώμα πολλαπλό, ένα σώμα που κατά κάποιο τρόπο εξαϋλώνεται, κονιορτοποιείται σε μία πολλαπλότητα δυνάμεων που βρίσκονται σε αντιπαράθεση. Στο πλαίσιο της Ιεράς Εξέτασης, ο λόγος ήταν για το σώμα της μάγισσας ως ένα σώμα που είχε καταληφθεί από τον διάβολο. Στον ορθολογικό κόσμο της μετά τον Διαφωτισμό εποχής το σώμα της δαιμονισμένης είναι ένα σώμα αντίρροπων δυνάμεων,ορμών και βουλήσεων – δεν υπάρχει πλέον ο διάβολος.Δεν υπάρχει πλέον μεταφυσικό «συμβόλαιο ψυχής»,αλλά συμ-βόλαια κοινωνικής ρύθμισης μέσω γιατρών και νομικών. Δεν νομίζω ότι διαφεύγουν οι αυτονόητοι συνειρμοί με τη συζήτηση για τα διεμφυλικά άτομα, διότι και αυτή είναι μία συζήτηση περί σώματος.

Είπαμε για τη διάσταση της απειλής που πρέπει να εξορκισθεί.Ακριβώς στα όρια μίας διάχυτης πραγματι-κότητας, που εκπέμπει αντιφατικά, συνεχή μηνύματα,που αποσταθεροποιεί αδιάλειπτα το Εγώ,το κοινωνικό άτομο αισθάνεται την απειλή και θέλει να την απομακρύνει, ρυθμίζοντάς την. Υπάρχει όμως και η πλευρά της σαγήνης. Που και αυτή βιώνεται ως απειλή, διότι δεν μπορεί να ελεγχθεί. Η «ανδρογυνία» (androgynie) ήταν από την περίοδο του Διαφωτισμού ένα όραμα. (...)

Ό,τι ήταν κάποτε λογοτεχνία ή πολιτικός οραματισμός, είναι σήμερα πλάνο άμεσης πραγματοποίησης. Και μάλιστα, με βιασύνη. Η «ανδρογυνία» είναι, και αυτή,ένα «πεδίο» αναζήτησης ταυτότητας και ηδονής. Και έχει να κάνει με την συνειδησιακή μεταλλαγή του σώματος.

Ο μετανεωτερικός άνθρωπος δεν εννοεί ή δεν φαντασιώνεται το σώμα του όπως ο προνεωτερικός αντίστοιχος. Η άρνηση της ηλικιακής ωριμότητας μέσω της ενασχόλησης με πηγές ευχαρίστησης εφηβικής τάξης (ηλε-κτρονικά παιχνίδια,οικιακά ζώα κά.), η αναζήτηση μίας μετα-ανθρώπινης συνθήκης ύπαρξης, που κανείς θα μπορεί να μην αρρωσταίνει ή να μην πεθαίνει ποτέ, η πεποίθηση ότι το κάθε τι μπορεί να «κατασκευασθεί» άρα και το σώμα μας, όπως στην περίπτωση μας λέει το μανιφέστο της Donna Haraway, A Cyborg Manifesto: Science, Technology, and Social-Feminisminthelate Twentieth Century, είναι μερικά μόνο από τα δείγματα μίας νέας αντίληψης που έχει ήδη διαμορφωθεί.Μη με ρωτήσετε εάν αυτό απαιτεί η παγκόσμια καταναλωτική α-γορά ή κάποια «σκοτεινά κέντρα» της παγκοσμιοποίησης ή απλά προέκυψε ιστορικά και επιστημονικά, δεν είμαι σε θέση ν’ απαντήσω.

Σε κάθε περίπτωση, είναι μία πραγματικότητα που σαγηνεύει.Η διεμφυλική πρόκληση δεν είναι τόσο μία «σω-τήρια» προσπάθεια να ανακουφισθούν 500 άνθρωποι στην Ελλάδα -που ακόμα και εάν ήταν έτσι, θα με α-νησυχούσε.Είναι απόλυτα συνεπής,ως τέτοια,με την «λογική» της εποχής,που στο οικονομικό πεδίο προβάλ-λεται ως νεο-φιλελεύθερη.Υπ’ αυτή την έννοια, τα επιχειρήματα των πολιτικών πρωταγωνιστών,ένθεν κα-κείθεν, είναι για τις προφάσεις.Το πολιτικό σύστημα, ως σύστημα αναπαραγωγής με κάθε τρόπο, απόλυτα συμμορφώνεται στα αισθητήρια του.Και αυτά τα αισθητήρια είναι οξυμμένα.Αποτυπώνει σε νόμους, συνήθως κακογραμμένους,το κοινωνικό ασυνείδητο μίας εποχής.

Κείμενο  (H αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου) του Μανώλη Γ. Βαρδή στο Ἀντίφωνο  (antifono.gr).

Μακεδών: Τι σημαίνει το όνομα

Μακεδών: Τι σημαίνει το όνομα

Μία απ΄ τις βόρειες φυλές του Ελληνικού κόσμου ήταν αυτή των Μακεδόνων.Κατά τον Ηρόδοτο κατοικούσαν στην Πίνδο (οίκεε εν Πίνδω,Μακεδνόν καλεόμενον, Ηρόδ., Ι 56).Από κει,φαίνεται, κινήθηκαν ανατολικά,όπου και εγκαταστάθηκαν μόνιμα,δημιουργώντας το Βασίλειο των Μακεδό-νων.Λογικό είναι ότι δεν θα εγκατέλειψαν ποτέ την αρχική κοιτίδα τους ούτε τις σχέσεις τους με τους γειτονικούς Ηπειρώτες.Τρανή απόδειξη αποτελεί η Ολυμπιάδα,Πριγκίπισσα των Μολοσσών της Ηπεί-ρου,κόρη του Βασιλιά Νεοπτόλεμου B´,που έγινε σύζυγος του Βασιλιά Φιλίππου Β´ των Μακεδόνων και υπήρξε μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου [Γεννήθηκε στην Αρχαία Πασσαρώνα,στον σημερινό νομό Ιωαννίνων,το έτος 373 π.Χ.,και μεγάλωσε στο Αρχαίο Όρραον.Έζησε ως σύζυγος του Φι-λίππου Β´ στην Πέλλα και στις Αιγές (σημερινή Βεργίνα).Δολοφονήθηκε με λιθοβολισμό στην Πύδνα του Θερμαϊκού κόλπου με εντολή του Κάσσανδρου (στρατηγού και επιμελητή του Μα-κεδονικού θρόνου) το έτος 316 π.Χ.].

Στην ουσία,η οροσειρά της Πίνδου αποτελεί το φυσικό όριο ανάμεσα στα Ελληνικά φύλα της Η-πείρου και τους Έλληνες Μακεδόνες.

Υπάρχει,μάλιστα,και μία χαρακτηριστική ομοιότητα των δύο αυτών φύλων (Ηπειρωτών και Μακε-δόνων): χρησιμοποιούσαν,παράλληλα με την ελληνική,ιδιωματικό γλωσσικό κώδικα/τοπική διάλε-κτο.Πολλοί συγγραφείς αναφέρουν το Μακεδονιστί ομιλείν (ενίων δε και το μακεδονίζειν εκλιπόντων, Πλούτ. Αντ. 27 –  μακεδονίζοντάς τ΄ οίδα πολλούς των Αττικών διά την επιμιξίαν, Αθήν. 3, 122Α). Για τους Ηπειρώτες έχουμε την αναμφισβήτητη καταγραφή του Θουκυδίδη (σε πολ-λά σημεία στο βιβλίο Β) ότι Θεσπρωτοί,Μολοσσοί και Χάονες χρησιμοποιούσαν βαρβαρικό (δηλα-δή,διαφέροντος του κανονικού/καθιερωμένου) ιδίωμα.Η διάλεκτος αυτή θα περιοριστεί σταδιακά στον βορρά,στους ακρινούς Χάονες,κι όταν η εσχατιά αυτή του Ελληνισμού,περί τον 2^ο αι.,λάβει τον γεω-γραφικό προσδιορισμό Άρβανον (=Λευκά Όρη,Λευκή χώρα),αυτοί οι μεθόριοι Έλληνες θα χαρακτηριστούν τοπωνυμικά ως Αρβανίτες και το διασωσμένο γλωσσικό μόρφωμά τους ως Αρβανίτικα.

Το όνομα Μακεδών αποτελεί ελαφρά διαφοροποιημένη απόδοση του επιθέτου Μακεδνός,που σήμαινε μακρός,μακρύς,ψηλός.Άλλοι λεξικογράφοι το δίνουν και ως κωνικός,πυραμιδοειδής,δηλαδή ως ψηλός με αιχμηρή απόληξη.Ο Μανώλης Ανδρόνικος,καθηγητής μου Αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική του ΑΠΘ,επέμενε ότι τα ονόματα Μακεδών και Μακεδνός προέρχονται από τη ρίζα μακ- (μηκ-, από εδώ μακρύς,μήκος,μακεστήρ [μακεστήρ μύθος, Αισχ. Πέρσες 698] κ.ά.), κάτι που,βέβαια,είναι οφθαλμοφανές και αυταπόδεικτο.

Η ισχυρή αυτή ένδειξη ότι οι Μακεδόνες υπερείχαν κατά το ύψος εξηγεί προφανώς και την χρήση του πολύ μακρού Μακεδονικού δόρατος,της σάρισας.

[Η σάρισα ήταν αρχαίο όπλο,ένα δόρυ μεγάλου μήκους,το βασικό επιθετικό όπλο της μα-κεδονικής φάλαγγας.

Η σάρισα ήταν κατασκευασμένη από σκληρό ξύλο κρανιάς,δέντρο που αφθονεί στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας (της Άνω Μακεδονίας των αρχαίων).Η κρανιά φτάνει σε μεγάλο ύψος με ευθύ κορμό,παρέχοντας έτσι δόρατα με μεγάλο μήκος,σχετικά ελαφρά, με σκληρότητα και α-ντοχή.

Χαρακτηριστικό της σάρισας,το οποίο κυρίως διαφοροποιούσε τη μακεδονική από τις οπλιτικές φάλαγγες,ήταν το μήκος της.Αρχικά περίπου 5,5 μέτρα,έφτασε τον 2ο π.Χ. αιώνα τα 6,50 μέ-τρα.Είχε σιδερένια αιχμή και σαυρωτήρα στο αντίθετο άκρο,ως αντίβαρο και για να καρφώνεται στο έδαφος.Ο φαλαγγίτης τη χειριζόταν με τα δύο χέρια.

Η λέξη είναι άγνωστης ετυμολογίας και προφανώς αποτελεί κατάλοιπο ιδιωματισμού της μα-κεδονικής διαλέκτου ή λεξιδάνειο από τους γειτονικούς λαούς.Σάρισες ονομάζονταν τα μακε-δονικά δόρατα και προ του Φιλίππου, αυτός όμως είναι που επινόησε την αύξηση του μήκους τους και ως εκ τούτου δημιούργησε τη μακεδονική φάλαγγα.]

Τα ονόματα Μακεδών και Μακεδονία (=η χώρα των Μακεδόνων) είναι άρρηκτα συνυφασμένα με την ελληνική γλώσσα και την ελληνική ιστορία.Αποτελούν οργανικό τμήμα της ελληνικής αρχαι-ότητας,που μέσα από τον χρόνο,με αγώνες και αίμα,έφτασαν κραταιά ως βασικά δομικά συστατικά της σημερινής Ελληνικής οντότητας.Η προάσπιση με κάθε κόστος αυτών των ονομάτων αποτελεί εθνικό χρέος και η τυχόν αδιαφορία ή πλημμέλεια προστασίας τους συνιστά βαθειά προσβολή και προδοτική άρνηση των ιερών και όσιων της Ελληνικής ταυτότητάς μας.

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος - Συγγραφέας