Νίκος Γκατζογιάννης, Ελένη

Ο Νίκος Γκατζογιάννης γεννήθηκε το 1939 στον Λιά (πρώην "Λειάς"),χωριό του δήμου Φιλιατών Θεσπρωτίας και το 1949 διέφυγε στις ΗΠΑ με τις τρεις αδελφές του, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Η μητέρα του Ελένη Γκατζογιάννη εκτελέστηκε από δικαστήριο του ΔΣΕ αφού κατηγορήθηκε για την οργάνωση φυγάδευσης των τεσσάρων παιδιών της και συγγενών της,ενάντια στη τότε πολιτική του ΔΣΕ.
Σπούδασε με υποτροφία στη Σχολή Δημόσιας Επικοινωνίας του πανεπιστημίου της Βοστόνης. Το 1964 πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το πανεπιστήμιο Κολούμπια και ξεκίνησε τη δημοσιογραφια από το πρακτορείο Associated Press και τις εφημερίδες The Boston Herald Traveller, The Wall Street Journal και The New York Times.Έγραψε τρία βιβλία για το οργανωμένο έγκλημα και δύο μυθιστορήματα. Του απονεμήθηκαν τα βραβεία Hearst, Page One Award της Newspaper Guild και Sigma Delta Chi.  Το 1983 έγραψε βιβλίο για τα γεγονότα της εκτέλεσης της μητέρας του με τον τίτλο "Ελένη". Το βιβλίο έτυχε διεθνούς αναγνώρισης, όμως στην Ελλάδα συνάντησε σκληρές αντιδράσεις, ενώ ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δεν έδωσε άδεια για τα γυρίσματα σε ταινία.
Η "Ελένη" μεταφράστηκε σε είκοσι έξι γλώσσες, προτάθηκε για καλύτερη βιογραφία από την Εθνική Ένωση Βιβλιοκριτικών και έλαβε το βραβείο Heinemann ως το καλύτερο βιβλίο του 1984, από τη Βασιλική Λογοτεχνική Εταιρεία της Μεγάλης Βρετανίας, το 1985 μεταφέρθηκε στον κινηματογραφο με πρωταγωνιστές τους Τζον Μάλκοβιτς και Κέιτ Νέλιγκαν. Στην πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 20 Μαρτίου 1984, κομμουνιστές και άλλοι αριστεροί συγκεντρώθηκαν έξω από τους κινηματογράφους και προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο των θεατών. Μερικοί προσπάθησαν να εμποδίσουν την προβολή μπλοκάροντας τις μηχανές προβολής και ακόμα σκίζοντας τις οθόνες.Η ταινία χαρακτηρίστηκε από αριστερές παρατάξεις ως «αντικομμουνιστική», «προπαγανδιστική» και «κράχτης της χρεοκοπημένης εθνικοφροσύνης». Ειδικότερα το ΚΚΕ εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, με την οποία καλούσε τους ψηφοφόρους του να εναντιωθούν στην προβολή της «Ελένης». Η ανακοίνωση της ΚΝΕ, δημοσιευμένη στην εφημερίδα «Τα Νέα» Έξω από τους κινηματογράφους ομάδες νέων άρχισαν να μοιράζουν φέιγ βολάν και να φωνάζουν συνθήματα κατά της ταινίας, χαρακτηρίζοντάς τη φασιστική. Μάλιστα σημειώθηκαν και προπηλακισμοί αιθουσαρχών και θεατών, πράγμα που οδήγησε τελικά στη διακοπή της προβολής της στους κινηματογράφους της επαρχίας.
Είναι μέλος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού ενώ το 1988 τιμήθηκε από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο με τη διάκριση του Άρχοντα, Διδάσκαλου του Γένους.
Έχει υπάρξει πρόεδρος της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας

Πηγή: Βικιπαίδεια

 

Κάντε λήψη του βιβλίου πατώντας εδώ

 

Ένα δείγμα της αερικής αντίδρασης κατά του βιβλίου θα βρείτε εδώ

 

Δείτε την ταινία εδώ

Γιάννης Βασ. Πέππας: Έκθεση Ιδεών - Μια προσέγγιση στο θέμα (pdf)

Ξεκίνησα την καθηγητική μου πορεία (Σεπτέμβρης 1988) ως φροντι-στής.Δυο βδομάδες μετά ήρθε και ο πρώτος διορισμός μου ως ανα-πληρωτή σε Λύκειο της Αττικής.

Δίδασκα Έκθεση (Εκθεσάς) και Γραμματική της αρχαίας στον ΑΚΑ-ΔΗΜΟ,στην πλατεία Κάνιγγος (Κλεισόβης και Θεμιστοκλέους). Μόλις εννιά χρόνια πριν (καλοκαίρι 1979) ήμουν στον ΑΚΑΔΗΜΟ ως υποψήφιος.

Τότε,οι Πανελλήνιες Εξετάσεις διεξάγονταν τον Σεπτέμβριο.Ιούλιος και Αύγουστος ήταν ο (μόνος σχεδόν) χρόνος πυρετώδους και συστη-ματικής προετοιμασίας για τους υποψηφίους.Έδιναν εξετάσεις μόνο όσοι  είχαν πιθανότητα να περάσουν και οι επιλογές Σχολών ήσαν περιορισμένες.Οι υποψήφιοι λοιπόν,μπορεί να ήσαν λίγοι,αλλά ήσαν σοβαροί ως ανταγωνιστές.Έτσι,η εισαγωγή στα ΑΕΙ ήταν πραγματικά επιτυχία και όχι περίπου δεδομένη και αναμενόμενη,όπως έχει καταντήσει σήμερα.Οι εισαγόμενοι «έμπαιναν» εκεί που ήθελαν και διέθεταν εκ των πραγμάτων ικανότητες.Θυμάμαι,τότε,στην Φιλοσοφική έμπαινε ένας στους τέσσερις (ποσοστό επιτυχίας: 25%). Σταδιακά,το πράγμα χάλασε.Στίς εξετάσεις συμμετείχαν,σχεδόν υποχρεωτικά,όλοι και το ωραίο είναι ότι σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι εισάγο-νταν,«πέρναγαν».Παρ΄ όλο το υποχρεωτικό και δεδομένο της σύνολης συνθήκης η λεγόμενη παραπαιδεία «φούντωσε» κι έφτασε να υποκαταστήσει το (κατ΄ όνομα…) Λύκειο.Συμπτώματα μιας ευρύτατης κι εξελισσόμενης ψυχοπαθολογίας της ελληνικής κοινωνίας μας,που λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε και άπραγοι τα παρατηρούμε να ριζώνουν όλο και βαθύτερα.

Το 1979 ο ΑΚΑΔΗΜΟΣ στεγαζόταν στην διπλανή πολυκατοικία (Ακαδημίας 99),της οποίας το ισόγειο και οι δύο πρώτοι όροφοι φιλοξενούσαν τα γραφεία και τους αποθηκευτικούς χώρους όλων (μάλλον) των εταιρειών διακίνησης και εκμετάλλευσης κινηματογραφικών ταινιών στην Ελλάδα,γι΄ αυτό και το συγκρότημα ονομαζόταν χαριτωμένα ως «Μέγαρο Κινηματογράφου» (ή κάπως έτσι) !Στις αμέτρητες αίθουσες των υπολοίπων ορόφων του «Μεγάρου» ξεδιπλωνό-ταν ο ΑΚΑΔΗΜΟΣ,όπου εκατοντάδες υποψηφίων και πλήθος καθηγητών των εξεταζομένων μαθημάτων συναντιόντουσαν για τον κοινό στόχο.

Δίπλα (Τζωρτζ 26),βρισκόταν ένας άλλος φροντιστηριακός κολοσσός,η ΠΑΙΔΕΙΑ.Στο καθένα απ΄ τα δύο αυτά μεγαθήρια πρέπει να «φοιτούσαν» 1.000 και παραπάνω υποψήφιοι στο εν λό-γω δίμηνο! Το λέω αυτό για να δείξω ότι η έννοια του φροντιστηρίου τότε ήταν πρόσκαιρη και περιορισμένη,όχι μόνιμη και καθολική,όπως σήμερα… Έχει σημασία να καταλάβουμε την εποχή.

Δάσκαλοί μας ήσαν φοβεροί φιλόλοι,όπως: ο Μιλτ. Κηρυκόπουλος,ο Παν. Μουλακάκης,ο Γρυ-πάρης (μίλαγε άπταιστα …λατινικά!),ο Παρασκευόπουλος,ο Πασσάς κ.ά.Σημειώστε ότι οι προαναφερόμενοι δεν χρησιμοποιούσαν βιβλία! Ήξεραν όλα τα αποσπάσματα των αρχαίων κειμένων απ΄ έξω! Μια άλλη παράμετρος αυτής της διαφορετικής,όχι μακρινής,εποχής που η αξία είχε αντίκρυσμα και «πρόσωπο», τα πρότυπα ήσαν θετικά και ουσιώδη και η αριστεία δεν διαβαλλόταν απ΄ την μετριότητα,την οκνηρία και τη λαμογιά.

Μια τυχαία συνάντηση με τον Μιλτ. Κηρυκόπουλο με έφερε να διδάσκω εκεί που είχα υπάρξει ως διδασκόμενος.Η παρουσία μου αποτελούσε έμπρακτη απόδειξη της επιτυχημένης εργασίας του φροντιστηρίου! Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση την παρουσίασή μου στα τμήματα απ΄ τον Μιλτ. Κηρυκόπουλο κατά την πρώτη μέρα της φροντιστηριακής χρονιάς.Συνέχισα ως Εκθεσάς, και μετά τον διορισμό μου,σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα.Απ΄ το πλούσιο υλικό που είχα συγκε-ντρώσει (τράπεζα θεμάτων,τεχνικές ανάλυσης και ανάπτυξης κειμένου,επεξεργασία παρα-γράφου,προσέγγιση των δεδομένων,σύνθεση του ζητούμενου,αποδεικτική οργάνωση,παράλ-ληλη λογοτεχνική και δοκιμιακή υποστήριξη) σκεφτόμουν να εκδώσω ένα βιβλίο για την Έκ-θεση Ιδεών,βοήθημα για τους υποψηφίους.Τα εκθεσιολόγια που κυκλοφορούσαν ως τότε (έχω αρκετά) λειτουργούσαν ως υποδείγματα.Έδιναν θέματα που στην συνέχεια ανέπτυσσαν.Δεν θυμάμαι να υπήρχαν (ως το 1995,περίπου) βιβλία πάνω στη φυσιογνωμία,τη φιλοσοφία και τη μεθοδολογία της Έκθεσης.Συγκρότησα,έτσι,ένα καλούπι-μία μακέτα-ένα προσχέδιο πάνω στο οποίο θα οικοδομούσα την ως τότε πείρα μου.Αυτό το οργανωτικό προγραμματικό κείμενο (με τις απ΄ τη φύση του ατέλειες) παρουσιάζω εδώ.Είναι γραμμένο σε γραφομηχανή και παρ΄ όλο που συντάχτηκε πριν 26-27 χρόνια εκτιμώ ότι μπορεί να λειτουργήσει ως αρωγός σκέψης σε μαθητές και καθηγητές.Το εκθεσιολόγιο που σχεδίαζα δεν προέκυψε ποτέ.Το ξεκίνημα της αρθρογραφίας μου σε διάφορα έντυπα γρήγορα με οδήγησε σε άλλους συγγραφικούς δρόμους και την οριστική εγκατάλειψη κάθε φροντιστηριακής δραστηριότητας.

 

Στο ακόλουθο πολυμορφικό αρχείο (pdf) εκτός της εργασίας μου παραθέτω:

• μια επιλογή δοκιμίων για την Έκθεση Ιδεών από τον συνάδελφο Δημ. Πανουσάκη.Αν και είναι κραυγαλέα και προπαγανδιστικά αριστερόστροφη,δηλαδή μονόπλευρη και ελλειματι-κή,ωστόσο δίνει το στίγμα της παράπλευρης ενίσχυσης.

• ενδιαφέρον άρθρο στην Καθημερινή,κάπου στο 1995,του Σαρ. Καργάκου (υπήρξε ακριβο-πληρωμένος Εκθεσάς) για το ζήτημα της Έκθεσης στην δ/βάθμια εκπαίδευση και τις Εισαγω-γικές εξετάσεις.

• δύο,τέλος,ακόμα σχετικές αναφορές.

 

Κάντε λήψη του pdf πατώντας εδώ

 

Γιάννης  Βασ. Πέππας, Φιλόλογος-Συγγραφέας

10 Αυγούστου 2021

Γιάννης Βασ. Πέππας, Η θετική επίδραση της άσκησης pdf

 

Στο βιβλίο μου «Τα θρανία είναι παλιά» (2003) εί-χα συμπεριλάβει τέσσερις από τις πανεπιστημιακές εργα-σίες μου στο Ψυχολογικό-Παιδαγωγικό της Φιλοσοφικής του Α.Π.Θ.Εκτενείς, τεκμηριωμένες μελέτες που είχαν τύ-χει της θερμής ανταπόκρισης των τότε καθηγητών μου, αλλά και πολλών αναγνωστών,μετά τη δημοσίευσή τους.

Το 2019,απρόσμενα,βρήκα σε ξεχασμένο φάκελο στην βιβλιοθήκη μου τρεις ακόμα εργασίες από την ίδια περίο-δο,αξιόλογες,αν και οι δύο ήσαν περιορισμένες:

1. Ψυχοθεραπεία των παιδιών σύμφωνα με ψυχαναλυτική άποψη

2. Η θετική επίδραση της άσκησης

3. Περιφερειακή όραση

Αυτά τα θέματα παρουσιάζω σε τούτο το πολυμορφικό αρχείο (pdf).

Οφείλω ξεχωριστές ευχαριστίες στην ανιψιά μου Κατερίνα-Μαρία Περιάλη για την βοήθειά της στην ψηφιοποίηση των κειμένων.Χωρίς αυτήν το παρόν τομίδιο δεν θα είχε δημιουργηθεί.

Κάντε λήψη του βιβλίου πατώντας εδώ

 Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος

Αθαν. Λ. Κόρμαλης, Πομπεύσεις και υβριστικά σχήματα pdf

Πρόκειται για μια ασυνήθιστη εργασία λαογρα-φίας (αν νοείται ασυνήθιστο στη λαογραφική μελέτη) και άκρως ενδιαφέρουσα πάνω στο φα-σκέλωμα και τα συναφή υβριστικά. Δημοσιεύ-τηκε στο περιοδικό ΕΝΔΟΧΩΡΑ,τ. 118, 12/2020,σελ. 53-57.

Θα την αποκτήσετε/διαβάσετε πατώντας εδώ. 

γ. β. πέππας

Γιάννης Βασ. Πέππας, Τα θρανία είναι παλιά... (2003) pdf

Κάντε λήψη του βιβλίου:

 Γιάννης Βασ. Πέππας, Τα θρανία είναι παλιά... (2003)

Καρλ Κάουτσκυ, Η καταγωγή του Χριστιανισμού (1908) pdf

 

[...] Όποιος παραδέχεται τον ιστορικό υλισμό, μπορεί ν' αντικρίσει τα περασμένα δίχως καμμιά προκατάληψη και όταν ακόμα παίρ-νει πολύ ενεργό μέρος στους σημερινούς πρακτικούς αγώνες. Η πράξη όχι μόνο δεν τον εμποδίζει να δει σωστά τα φαινόμενα των περασμένων χρόνων,μα ακριβώς μπορεί να τον κάνει ικανό να βλέπει καλύτερα πολλά απ' αυτά.

Έτσι κι εγώ άρχισα να περιγράφω τις ρίζες του πρώτου χριστιανι-σμού με το σκοπό όχι να τον εξυμνήσω ή να τον καυτηριάσω,πα-ρά μόνο να τον καταλάβω. Ήξερα ότι οποιαδήποτε συμπεράσμα-τα κι αν έβγαζα, η υπόθεση που γι' αυτήν αγωνίζουμαι, δεν είχε να πάθει τίποτα. Όπως κι αν μου φαινόνταν οι προλετάριοι στην επο-χή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όποιοι κι αν ήταν οι αγώνες τους και τ' αποτελέσματά τους, ήταν εντελώς διαφορετικοί από το νεώτερο προλεταριάτο, που αγωνίζεται μέσα σε μια ολότελα διαφορετική κατάσταση και ενεργεί με όλως διόλου διαφορετικά μέσα.Όσο μεγάλες πράξεις και κατορθώματα,όσες αθλιότητες και ήττες κι αν σημειώσανε οι προ-λετάριοι εκείνοι, αυτές τίποτα δεν μπορούσαν να αποδείξουν για την ουσία και τις μελλο-ντικές τύχες του νεώτερου προλεταριάτου, ούτε υπέρ ούτε κατά. [...]

Αν θέλω να ξέρω καλά την κοινωνική τοποθέτηση, τα καθήκοντα και τη μελλοντική τύχη της τάξης όπου ανήκω ή έχω προσχωρήσει, πρέπει να γνωρίσω καλά το σημερινό κοινω-νικό οργανισμό, πρέπει να τον καταλάβω απ' όλες τις μεριές του, κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν τον έχω παρακολουθήσει στην εξέλιξή του.

Κανένας σε μια τάξη δεν μπορεί να ΄ναι αγωνιστής της με βαθειά επίγνωση και με μεγά-λη προοπτική, αν δε νοιώσει την ιστορική πορεία της ιστορικής εξέλιξης. Χωρίς αυτό ε-ξαρτιέται από τις εντυπώσεις της στιγμής και εκείνες που του δίνει το άμεσο περιβάλλον [...]

Για ν' αποχτήσει το προλεταριάτο κοινωνική επίγνωση, συνείδηση της ίδιας του της θέ-σης και πολιτική ωριμότητα, είναι απαραίτητο να μελετήσει την ιστορική εξέλιξη με την ιστορικοϋλιστική αντίληψη. Έτσι η έρευνα για τις περασμένες εποχές δεν είναι καθόλου μια αρχαιολογική ερασιτεχνία,αλλά γίνεται ένα γερό όπλο στους σημερινούς αγώνες για να κατακτήσουμε πιο γρήγορα ένα καλύτερο μέλλον.

(Βερολίνο, Σεπτέμβρης 1908, Κ. Κάουτσκυ, από τον πρόλογο της έκδοσης)

Κάντε λήψη του βιβλίου πατώντας εδώ

Τα Υβριστικά κατά των Ελλήνων κείμενα της Ορθοδοξίας (2007) pdf

Η εθνοϊδεολογική σύγχυση που "ξεφύτρωσε" στην Ελλάδα στα μέσα του 19ου αι. όχι μόνο δεν έχει περιοριστεί,αλλά, θαρρώ,εντείνεται και εξαπλώνεται ως και σήμερα.Στο βι-βλίο που παρουσιάζουμε,του αείμνηστου Δημ. Λάμπρου, εντοπίζεται μια βασική (η κύρια μήπως;) πηγή,και σταθερά ορμητική,αυτής της κακοδαιμονίας και ανισορροπίας μας.

Η ανάγνωση/μελέτη του βιβλίου θα είναι ωφέλιμη αν γεν-νήσει αφανάτιστη συνεκτική κι απελευθερωτική σκέψη επανεκτιμήσεων.

Κάντε λήψη: 

Τα Υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας (2007)

γ.β.π.

Γιάννης Κορδάτος, Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής pdf

Γιάννης Κορδάτος, Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτι-κής

"... σκοπός μου δεν είναι να θίξω τις θρησκευτικές πεποιθήσεις κανε-νός. Μ' ενδιαφέρει μόνο η έρευνα και σαν ερευνητής φροντίζω να βρω την αλήθεια. Ο επιστήμονας που σέβεται τον εαυτό του, μόνο για την αλήθεια πρέπει να ενδιαφέρεται. Ας μην ξεχνούμε και το ευαγγελικό: "Και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς". Το κεί-μενο λοιπόν της Π.Δ. σαν ιστορικό μνημείο λόγου, δηλαδή ανθρώπινο, πρέπει να ερευνάται μέσα στα πλαίσια της ιστορικής επιστήμης. Αν δεν πέτυχα στην κριτική μου έρευνα και τα συμπεράσματά μου απο-δειχτούν λαθεμένα, θα μείνει το κέρδος πως έδωκα αφορμή άλλοι αξιότεροί μου να με διορθώσουν και να με συμπληρώσουν. (...)

Αυτά είχε πει ο ίδιος ο συγγραφέας για το βιβλίο του που παρουσιάζουμε εδώ.Ένα βιβλίο-υπόδειγμα συγγραφικής μεθοδολογίας,στέρεας τεκμηρίωσης,πλούσιας βιβλιο-γραφικής εδραίωσης κι επιστημονικής δεοντολογίας.Αν και η ανάλυση του Γιάννη Κορδάτου δεν απομακρύνεται απ΄ την Μαρξιστική (όπως την λέμε) θεώρηση [μην ξεχνάμε ότι ο Γιάννης Κορδάτος υπήρξε γ.γ. του ΚΚΕ την περίοδο 1920-1924],αποδελ-τιώνει με πληρότητα τα ιστορούμενα της Παλαιάς Διαθήκης (δείτε/κατεβάστε όλη την Παλαιά Διαθήκη στην μετάφραση των Ο΄ από εδώ) από τον 13^ο π.Χ. αι. έως και την γέννηση του Χριστιανισμού.

Στην σελίδα 55 γίνεται λόγος για Γερμανοευρωπαίους.Στα μέσα του 19^ου αι. Γερμανοί γλωσσολόγοι,πάνω σε προηγούμενες ακατέργαστες παρατηρήσεις,κατασκευάζουν την απατηλή Γερμανοευρωπαϊκή γλωσσική θεωρία με σαφή την πολιτική εξυπηρέτηση της ιδεολογίας του Παγγερμανισμού.Λίγο μετά,για να σωθούν τα προσχήματα,την μετονο-μάζουν σε Ινδοευρωπαϊκή.Ο Κορδάτος μας διασώζει αυτόν τον αρχικό δόλιο τύπο (δεν ξέρω γιατί,όμως).

Με τους Εβραίους είναι δεόντως ουδέτερος.Αν και αναφέρεται στον πρωτογονισμό τους (όπως λ.χ. στις σελίδες 27 και 143-144),στο πορνικό (έτσι το χαρακτηρίζει) «Άσμα Ασμά-των» στη σελίδα 221,στις ανθρωποθυσίες των Εβραίων στη σελίδα 296,δεν καταφέρεται ποτέ εναντίον τους,για ποιο λόγο άλλωστε.

Αξίζει να σημειώσουμε,τέλος,τις αναφορές του στον Ιουδαϊκό ανθελληνισμό (σελίδα 218) και στον εξελληνισμό της Παλαιστίνης,από το 312 π.Χ. (σελίδα 242).

Η Παλαιά Διαθήκη στο φως της κριτικής του Γιάννη Κορδάτου είναι ένα εξαιρετι-κό βιβλίο! Κυκλοφόρησε το 1947.Αυτήν την πρώτη έκδοση μπορείτε να την δείτε/κατε-βάσετε από εδώ.Το 1975 άλλος εκδοτικός οίκος επανεκδίδει το βιβλίο (δείτε εδώ) με πιο στρωτή διάταξη ύλης και γλώσσα.Και οι δύο περιπτώσεις συναντιούνται  ως πολυ-μορφικά αρχεία (pdf) σε διαδικτυακούς τόπους,όπου και τις εντοπίσαμε.Οι παραπάνω παραπομπές μου σε σελίδες έχουν να κάνουν με την δεύτερη έκδοση.

γ. β. π.

Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα pdf

Το 1876 ξεκινά στην Αθήνα η έκδοση των τραγωδιών του Σαίξπηρ.Πρώτη κυκλοφόρησε η "Ρωμαίος και Ιουλιέτα", την οποία παρουσιάζουμε εδώ.Η απόδοση στα Ελληνικά,σε μια στρωτή εύληπτη φόρμα,ήταν του Δημητρίου Βικέλα,ο οποίος δεν επιχείρησε μιαν απλή μετάφραση,αλλά μιαν ουσι-αστικότερη φιλολογική μεταφορά.Το διαπιστώνει κανείς αυ-τό διαβάζοντας τόσο τον πρόλογό του,όσο και τις εύστοχες σημειώσεις του στο τέλος,όπου μεταξύ άλλων συσχετίζει/πα-ραλληλίζει το αγγλικό δράμα με τον "Ερωτόκριτο".

Κάντε λήψη: 

Σαίξπηρ, "Ρωμαίος και Ιουλιέτα"

Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος - Συγγραφέας 

Η γυναίκα στο Δημοτικό μας τραγούδι και το 1821 pdf

Πρόκειται για δύο εργασίες,γραμμένες από γυναίκες, που είναι μεν περιορισμένες σε έκταση,αλλά προ-σφέρουν μια αξιόλογη γενική θεώρηση των θεμάτων. Ας τις εκλάβουμε ως κατατοπιστικές εισαγωγές ενός απαιτητικού πλέγματος ζητημάτων που,μάλλον,δεν έχει ερευνηθεί όσο θα έπρεπε.
Οφείλω,όμως,να τονίσω ότι η συμπερίληψη απ΄ την κ. Βαδάση στις πηγές της εργασίας της του βιβλίου του J. Haudry "Ινδοευρωπαίοι" (2010) μειώνει και την ίδια και το έργο της.Δεν γνωρίζω το συγκεκριμέ-νο πόνημα,αλλά,ενώ έχει καταδειχτεί πλήρως πλέον η πλαστότητα και το αβάσιμο της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας,είναι άσκοπο και αντιεπιστημονικό εν τέλει να αναπαράγεται αυτή η ασόβαρη κατασκευή πολι-τικών αιτίων και επιδιώξεων.

Κάντε λήψη: 

Κωνσταντίνα Βαδάση, Δημοτικό τραγούδι και γυναίκα

Αθανασία Βρεττού, Η γυναίκα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821

Γ. Β. Πέππας