Έρευνα και Λόγος: Η αποθράσυνση της ηλιθιότητας

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Η αποθράσυνση της ηλιθιότητας

Η αποθράσυνση της ηλιθιότητας

Πριν από λίγο καιρό έγραφα για την αναδυόμενη ιδεολογία του μπαχαλισμού. Αυτό το τραγελαφικό φαι-νόμενο της ασύδοτης και ανεξέλεγκτης δράσης περιθωριακών αντικοινωνικών ομάδων βρίσκεται σε πλήρη ε-ξέλιξη. Καταστρέφονται εισπρακτικά μηχανήματα στα ΜΜΜ, εφημερίδες δέχονται επίθεση, άτομα προπη-λακίζονται, παραβιάζονται συστηματικά κρατικές δομές. Σπασμωδικές εξάρσεις ενός ασήμαντου περιθω-ριακού χώρου που δεν εκφράζεται μόνο με μηδενιστικές πρακτικές, αλλά διαχέει συνάμα ένα νοσηρό πλέγμα αρνητικών σκεπτικών: άκρατη ιδεοληψία, εθνοφοβία και εθνομηδενισμός, αποθέωση της παραβατικότητας, ανάδειξη του αφύσικου, καλλιέργεια της οχλότητας και του μαζάνθρωπου. Ένα σκοτεινό ρεύμα με πολιτική τυφλότητα, μουλάδικο φανατισμό και εξοργιστική βαρβαρότητα.

Το οξύμωρο είναι ότι τα θλιβερά μέλη αυτών των γκρουπούσκουλων φαντασιώνονται ότι λειτουργούν μέσα σε πλαίσια προοδευτικών κοινωνικών αντιλήψεων. Έτσι, πολύ εύκολα, μοιράζουν ταμπέλες φασισμού σε όποιο άτομο ή συλλογικότητα τους κατακρίνει και τους καταγγέλλει. Βέβαια, η γενικότερη συνθήκη και συ-γκυρία επιτρέπει την επώαση και δράση αυτής της διαβρωτικής και εκφυλιστικής έκφανσης. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο καλπάζει ο λαϊκισμός, η πολιτική απατηλότητα, διαθλάται ο ορθολογισμός από πρίσματα πα-ρωχημένων και αγκυλωτικών θεωριών που παραπέμπουν σε νεκρό χτες. Όλα αυτά μέσα σ΄ ένα περιβάλλον τεταμένο και οξύ με χαρακτηριστικότερες δύο παραμέτρους του: την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση και την απροσκάλεστη εισροή εποίκων άλλου πολιτισμού και νοοτροπίας.

Στην ουσία, βιώνουμε σήμερα τα αποκυήματα του αυριανισμού της δεκαετίας του 1980. Οι δύο τελευταίες γε-νιές μεγάλωσαν βομβαρδιζόμενες από ανεμόκοπες ρητορείες, μηνύματα ήσσονος προσπάθειας, προτάγματα συμβάσεων και πελατειασμού.

Μπορεί να θεωρηθεί, επομένως, και υγιής η μαζική έξοδος εκατοντάδων χιλιάδων νέων μας (η μόνη ελπίδα για να αλλάξει τούτο το σάπιο οικοδόμημα) προς αναζήτηση καλλίτερης τύχης στην Εσπερία. Αν δραπετεύουν βέβαια, οι δημιουργικές, μορφωμένες καταρτισμένες και παραγωγικές νέες μονάδες αυτού του τόπου, ανα-ρωτιέται κανείς ποιος θα μείνει πίσω για να τον ανασυγκροτήσει, να τον αναδιατάξει και να τον ξαναβάλει μπροστά: ένα φθαρμένο χρεοκοπημένο άψυχο πολιτικό και γενικότερο σύστημα ή οι παρασιτικές ομαδούλες των θρασέων κουφιοκέφαλων ταραξιών;