Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη κάπου στο 1963,στα έργα
κατασκευής της νέας Εθνικής Οδού,στο ύψος της Μαλακάσας.Ως τότε,η σύνδεση με
Λαμία-Θεσσαλο-νίκη γινόταν με δρόμο μέσω Μάνδρας-Βιλλίων-Ερυθρών-Θηβών (η
λεγόμενη πα-λαιά Εθνική Οδός).Η νέα χάραξη έλαβε την αρίθμησή της το 1963.Είχε
μήκος 605 χλμ. Αντικαταταστάθηκε σε μεγάλο ποσοστό από τον
Αυτοκινητόδρομο 1,μια και ήταν ο κυριότερος οδικός άξονας της Ελλάδας μέχρι
την δημιουργία του,οπότε και πολλά τμήματα αντικαταστάθηκαν ή παρακάμφθηκαν.Τμήματά της χρησιμοποι-ούνται ακόμα και σήμερα,για την εξυπηρέτηση της τοπικής
κυκλοφορίας.Η αρχική διαδρομή,σύμφωνα με την υπουργική απόφαση του 1963 Περί
αριθμήσεως των Εθνικών Οδών,ήταν η εξής: Αθήνα,Δεκέλεια (Τατόι),Σφενδάλη
(Μαλακάσα),Μαρ-τίνο,Αταλάντη,Καμένα Βούρλα,Θερμοπύλες, Λαμία,Στυλίδα,Αλμυρός,Βελεστίνο, Λάρισα,Κατερίνη,Αλεξάνδρεια,Χαλκηδόνα,Γέφυρα και
Πολύκαστρο,καταλήγοντας στους Ευζώνους και τα σύνορα με τα Σκόπια.
Στην κατασκευή του τμήματος περί την Μαλακάσα εργάστηκε
και ο πατέρας μου,Βασίλης Κων. Πέππας,38 ετών τότε.Σηκωνόταν αχάραγα και
κάλυπτε την α-πόσταση ως την Μαλακάσα (περίπου 12 χλμ.) με τα πόδια.Το
απόγευμα,όταν σχό-λαγε,πάλι με τα πόδια επέστρεφε στον Βαρνάβα,στο σπίτι του και
την οικογένειά του.Αυτοκίνητα δεν υπήρχαν τότε στο χωριό,κάποια χρόνια αργότερα
γύρισαν 2-3 μετανάστες απ΄ την Γερμανία κι έφεραν τις πρώτες κούρσες.Ο ένας
μάλιστα,ο Βαγ-γέλης Αποστόλου,την έκανε ταξί κι εργάστηκε ως την σύνταξή του ως
ταξιτζής στο χωριό.Όταν έβγαλα το Δημοτικό (1973) υπήρχαν μόλις 4 κούρσες στον
Βαρνάβα. Κάπου από τότε άρχισε ο κόσμος να αποκτά αγροτικά αυτοκίνητα.Οι κοινωνικές
και οικονομικές συνθήκες βελτιώνονταν με ραγδαίο ρυθμό.Στην αρχή,το γεγονός
ήταν είδηση: "ο τάδε πήρε αγροτικό!" Σύντομα,όμως,έφτασε κάθε
νοικοκυριό να έχει το αγροτικό του,πάντα Ιαπωνικά: Datsun, Toyota, Nissan.
Ούτε συγκοινωνία υπήρχε τότε,πρωινή ώρα.Αργότερα μπήκε δρομολόγιο λεωφορεί-ου στις 5 το πρωί για να εξυπηρετείται η πολυπληθής εργατική τάξη του χωριού.Το θλιβερό και εξοργιστικό είναι ότι σήμερα (Μάιος 2022) ο Βαρνάβας δεν έχει καμμία συγκοινωνία,κανένα ΚΤΕΛ! Τίποτα...
Ήταν δύσκολα τα χρόνια τότε.Δεν το λέω μόνο για τον
πατέρα μου.Για όλους ή-ταν.Το μόνο όπλο τους,τα χέρια τους,Μα τράβηξαν
μπροστά,αγόγγυστα,με 100 λέ-ξεις αρβανίτικες,500 ελληνικές και βαθιά πίστη στον
θεό και τον άνθρωπο.Κι έ-καναν το χέρσο γόνιμο και το σκοτάδι φως!
Στη φωτογραφία εικονίζονται κάποιοι εργάτες,δυο
ηλικιωμένοι με μαγκούρες/γκλί-τσες,που πρέπει να ΄σαν τσοπάνηδες της περιοχής
(γι΄ αυτό και τα σκυλιά) και πε-ριέργως και δύο χωροφύλακες.Υποθέτω ότι
βρίσκονταν εκεί για τη διαφύλαξη όχι μόνο των εργαλείων,οχημάτων,μέσων του εργοταξίου,αλλά
και των υλικών (άμμος, χαλίκι,πίσσα).Παλιότερα,όταν υπηρετούσα σε Λύκειο της
Βοιωτίας,κοντά στον Κο-ρινθιακό,μου είχαν πει οι ντόπιοι ότι στα έργα του
Μόρνου,για την υδροδότηση της Αθήνας,οι κάτοικοι των χωριών γύρω απ΄ αυτό το
μεγάλο μακράς απόστασης έργο (απ΄ την Φωκίδα στην Αθήνα) έκλεβαν ασύστολα ό,τι
δεν φυλασσόταν για να φτιά-ξουν σπίτια,αποθήκες,μαντριά κ.λπ.,λόγω της
επικρατούσας ανέχειας και δυσκολί-ας.Ανάλογες καταστάσεις,φαίνεται,επέβαλαν
αστυνομική παρουσία και στα έργα διάνοιξης της Εθνικής Οδού το 1963.
Γιάννης Βασ. Πέππας, Φιλόλογος - Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ,τα σχόλια να σχετίζονται με την ανάρτηση και να είναι ευπρεπή.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.