Ολοταχώς προς μαζική αγραμματοσύνη...

1.Μαζί με την ιστορία και την γεωγραφία πεθαίνει ένας πολιτισμός

Η εθνική εκπαίδευση (στη Γαλλία) καταμέτρησε τις γνώσεις 5.000 γυμνασιόπαιδων στην ιστορία και τη γεω-γραφία,και [το σημαντικότερο] τις συνέκρινε με το τι συνέβαινε το 2006.Το συμπέρασμα; Όλο και λιγότερο πραγματικά καλοί μαθητές,όλο και περισσότεροι νέοι εντελώς χαμένοι.

Οι μισοί από τους ερωτώμενους βαθμολογήθηκαν κάτω από τη βάση.Είναι δε προφανές πως το πρόβλημα έχει βαθύτερες ρίζες,αφού στην πρώτη τάξη του γυμνασίου διαπιστώνεται πως μόνο το 57% διαθέτουν «τις θεμελι-ώδεις γνώσεις και δεξιότητες που αποτελούν τη βάση για τις ανθρωπιστικές επιστήμες,η εκμάθηση των ο-ποίων είναι ο σκοπός του δημοτικού σχολείου». Μετάφραση: το σχολείο δεν μαθαίνει και τόσα στα παιδιά,και οι γνώσεις τους εξαρτώνται πια όλο και περισσότερο από το οικογενειακό τους περιβάλλον.Όταν οι θεσμοί παύουν να λειτουργούν, επανακάμπτουν τα προνόμια που συνδέονται με την καταγωγή!

Οι πιο κυνικοί θα διαπιστώσουν πως αυτό ήταν αναμενόμενο και πως δεν υπήρχε κανένας λόγος να τη γλι-τώσουν η ιστορία και η γεωγραφία από το γενικό Βατερλώ.Εξάλλου,δεν λείπουν και οι αναλυτές,που σπεύδουν να μας καθησυχάσουν,εξηγώντας μας πως αν τα παιδιά δεν μπορούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις,αυτό δεν οφείλεται στο ότι δεν γνωρίζουν ιστορία και γεωγραφία,αλλά στο ότι δεν ελέγχουν ακόμα τη μητρική τους γλώσσα: απλά,δεν καταλαβαίνουν τι γράφουν οι ερωτήσεις!

Οι αιτίες αυτής της καταστροφής ας μην αναζητιούνται μόνο στις αξιολύπητες παιδαγωγικές μεθόδους που κυριαρχούν στα δημοτικά και τα γυμνάσια.Οφείλονται επίσης σε μια κοινωνία που κάνει τα πάντα για να α-γκιστρώσει τα παιδιά αποκλειστικά σε ένα αενάως επαναλαμβανόμενο παρόν: εκείνο της κατανάλωσης και τις ικανοποίησης των ορμών τους.Όταν η έκθεση αναφέρει πως οι γυμνασιόπαιδες δεν δαπανούν πάνω από... 15’ την εβδομάδα στο να μελετούν ιστορία και γεωγραφία,αυτό σημαίνει πως οι δραστηριότητές τους είναι εντελώς ξεκομμένες από αυτό που θεωρούν απλά ένα βαρετό μάθημα,αντί για μια πρόσκληση σε ένα μόνιμο πολιτιστικό περιβάλλον: οι προσόψεις των κτιρίων δεν τους λένε τίποτα· τα τοπία που διασχίζουν δεν τραβούν το βλέμμα τους· οι αναφορές στις σημαντικές μορφές της ιστορίας γλιστράνε πάνω τους σαν το νερό πάνω στα φτερά της χήνας.Ο ορίζοντας της ζωής αυτών των παιδιών σταματάει στον αφαλό τους.Σκοπός της ζωής τους η ικανοποίηση των πιο επιφανειακών επιθυμιών τους,σαν την αγορά του νέου κινητού ή τα ψώνια με τις φίλες.

Καλά θα ήταν να προσέξουμε ένα από τα ευρήματα των ερευνών,όσον αφορά την ιστορία και τη γεωγραφία: τα κορίτσια τα πάνε χειρότερα από τα αγόρια! Εμφανίζουν μεν καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματα που χρει-άζονται σοβαρότητα και σύστημα,αλλά η πνευματική περιέργεια που θα τις ωθούσε να ενδιαφερθούν για τους ανθρώπους που προηγήθηκαν σε αυτόν τον πλανήτη λάμπει δια της απουσία της.Τίποτα το περίεργο φυσι-κά,από τη στιγμή που πρότυπά τους είναι η Κέιτ Μος και η Μπιγιονσέ.

Συμπερασματικά,ολόκληρη η κοινωνία μας οδηγεί στην παραγωγή παιδιών που αναπτύσσονται εκτός εδά-φους,σαν τις ντομάτες.Παιδιών εντελώς αποσυνδεδεμένων από τον πολιτισμό που προηγήθηκε.Οι νέες τεχνο-λογίες και η περίφημη σύνδεση που παρέχουν με «όλες τις γνώσεις» δεν αλλάζει το παραμικρό: για όσο καιρό κανακεύουμε την «νεανική κουλτούρα» (πάει να πει τον απλοϊκό ναρκισσισμό,σύμφωνα με τον οποίο ό,τι είναι παλιό είναι ξεπερασμένο και οφείλουμε να είμαστε 100% μοντέρνοι,ήτοι φρικιαστικά απαίδευτοι) οι νέοι μας ούτε καν θα σκεφτούν να επισκεφθούν αυτές τις «γνώσεις».Πρόκειται για την καταστροφή των ριζών μας,και μαζί με αυτές,του μέλλοντός μας.

Natacha Polony (Le Figaro, 28/06/2013)
πηγή: http://www.ppol.gr

2.Τό λυκειακό δημοκρατικό 9,5

Στίς 11 Ἰουλίου 2016,ὁ Θόδωρος Σκυλακάκης τῆς ¨Δράσης¨ δημοσίευσε ἄρθρο μέ τίτλο “Τό κράτος πού ἐπι-δοτοῦσε την ἀγραμματοσύνη”,μέ ἀφορμή τίς ἐκτιμήσεις πού δημοσιεύθηκαν σχετικά μέ τίς μαθητικές βαθμο-λογίες γιά τήν εἰσαγωγή στά ΑΕΙ καί ΤΕΙ.Παρότι ἐλάχιστα μᾶς συνδέουν μέ τήν ἰδεολογική του ἀφετηρία,δέν μποροῦμε παρά νά σημειώσουμε τήν ἀξία καί την ἀλήθεια τῶν διαπιστώσεών του.Διαβάζουμε:

“...Πρόκειται για φαινόμενο μαζικό,αφού από την μελέτη των βάσεων (και αφού εξαιρέσουμε τις ειδικές περι-πτώσεις πολυτέκνων κ.λπ.),προκύπτει ότι υπάρχουν 116 σχολές με φοιτητές φέτος κάτω από τη βάση,εκ των οποίων σε 15 περιπτώσεις όλοι! οι εισαχθέντες έχουν κάτω από 10000 μόρια.Ενώ σε 65 (5504 εισαχθέντες) ο πρώτος σε κάθε σχολή έχει από 12 και κάτω! και σε άλλες 13 ο πρώτος σε κάθε σχολή έχει από 13 και κάτω (2658 εισαχθέντες).

Τι είδους ανώτερες και ανώτατες σχολές είναι αυτές και τι πτυχία θα βγάλουν; Τι να κάνει ένας καθηγητής με την πλειοψηφία των φοιτητών του να είναι κάτω από τη βάση και τον καλύτερό του να έχει δέκα ή δώδεκα μέσο όρο; Έχει δύο επιλογές; Ή να εφαρμόσει στοιχειώδη πανεπιστημιακά κριτήρια και να βγάλει ένα 10% το πολύ ως αποφοίτους (οπότε θα κλείσει η σχολή και θα χάσει τη δουλειά του), ή να τους δώσει μαζικά το «δημο-κρατικό πέντε» και να αδιαφορήσει.Η μαζική αγραμματοσύνη (διότι εκτός των επιτυχόντων με 2 και 4 και 6 και 8 μέσο όρο υπάρχουν και οι αποτυχόντες και αυτοί που δεν έδωσαν καθόλου εξετάσεις),είναι μια ένδειξη του τι στην πραγματικότητα συμβαίνει σε μεγάλο μέρος της μέσης εκπαίδευσης.Αποδεικνύει αμάχητα ότι οι μικρές τάξεις και η ελαχιστοποίηση των ωραρίων εργασίας των καθηγητών του δημοσίου (που γίνεται υποτίθεται στο όνομα της ποιότητας),δεν προσφέρουν τίποτε ουσιαστικά στο επίπεδο εκπαίδευσης,το οποίο προσδιορίζεται τε-λικά από την έλλειψη αξιολόγησης και ελέγχου της διδακτικής διαδικασίας και την καταθλιπτική επιρροή των κομματικοποιημένων,των μετρίων ή/και των παντελώς αχρήστων...”

Καί συνεχίζει συνδέοντας (λογικά) τίς μελλοντικές ἀπολαβές αὐτῶν τῶν πτυχιούχων μέ τό μορφωτικό τους ἐπίπεδο καί μέ την ἐπαγγελματική τους ἐπάρκεια.

Ὅλα τοῦτα,δρομολογημένα ἀπό 35ετίας,ἀφοροῦν ἕναν ἐθνικό κατήφορο πού ὅσοι τόν ἐπεσήμαναν ἀγνοήθη-καν ὡς γραφικοί.Οἱ ἐγκληματίες τοῦ ὑπουργείου Παιδείας κατεβάζοντας διαρκῶς τό ἐπίπεδο συνέτειναν στό κοινωνικό κλῖμα τῆς ἀποχαύνωσης,τούς ἀρκοῦσε ἡ εὐημερία τῶν ἀριθμῶν (καί τῶν βαθμῶν).Κι ὅταν ἡ PISA ἐπεσήμανε ὅτι ξύναμε τόν πάτο τοῦ ΟΟΣΑ,ἐμεῖς την ἀμφισβητούσαμε καί ...ἀποχωρούσαμε ἀπό τούς διαγω-νισμούς της!

Σήμερα,δέν εἶναι μόνο τό “δημοκρατικό 5” τῶν Πανεπιστημίων,εἶναι καί τό “δημοκρατικό 9,5” τῶν Λυκεί-ων,ὅπου οἱ καθηγητές ἔχουν ἐπίσης τίς δύο προαναφερθεῖσες ἀδιέξοδες ἐπιλογές,μέ ρόλο σέ διαρκή ὑποβάθμι-ση,σέ μιά διαδικασία ὅλο καί πιο προσχηματική.Μιά ρίζα τοῦ κακοῦ βρίσκεται στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, ἀλλά ποιός θά τήν ἐντοπίσει; Εἴδατε κανέναν να σκοτίζεται,ἀπό τό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο λ.χ.;

ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ, φ. 458, 15-7-2016, σελ. 1.