Ο πολιτικός αυτο-παροπλισμός του Τσίπρα

Ο πολιτικός αυτο-παροπλισμός του Τσίπρα.

Αν επιχειρήσει κανείς μιαν αποτίμηση του έργου της νέας συγκυβέρνησης κατά το πεντάμηνο που ανέλαβε τα ηνία της χώρας,θα παρατηρήσει πρώτα μια ουσιαστική απουσία των ΑΝΕΛ από τη διατύπωση πολιτικού λό- γου.Αυτό αποδεικνύει τη στεγνότητα αυτού του συγκυριακού μορφώματος δεξιάς απόφυσης που με τη σειρά του αποτυπώνει αμηχανία ενός κοινωνικού μέρους του συντηρητικού χώρου.Από την άλλη μεριά καθρεφτί- ζεται και ένας καιροσκοπισμός του Σύριζα,προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία.

Στο διάστημα που ο Σύριζα έπρεπε να παράγει,όπως διακήρυσσε και όπως πολλοί περιμέναμε,ένα άλλου τύ- που νομοθετικό προϊόν,είδαμε με θλίψη να αναμασώνται οι κλασικές εμμονές της ελληνικής λεγόμενης αρι- στεράς: χαλάρωση του σωφρονιστικού συστήματος,επίταση του αλαλούμ στην παιδεία,παλαιοκομματισμός με επαναφορά από το παράθυρο των πελατειακών σχέσεων,αφασική απραξία στη συρροή χιλιάδων λαθρομε- ταναστών,χαζοχαρούμενος χαιρετισμός σε αξιοθρήνητες γκέι πομπές και μια ανάδυση μουσολινικής συμπερι- φοράς,τόσο από τον λόγο και τη στάση κάποιων υψηλών στελεχών του,αλλά (να τοι και οι ΑΝΕΛ) από την αναβίωση πανηγυριώτικων τσίρκουλων από την εποχή της επταετίας.

Η ουσία όμως αυτής της ολιγόμηνης διακυβέρνησης πέφτει στο θέμα διαχείρισης της κρίσης και των σχέσεων μας με την Ευρώπη.Εδώ είχαμε εξ αρχής ένα θέατρο και ένα ρεσιτάλ παιχνιδισμών: μετονομασίες φορέων,με- τακίνηση της έδρας συζητήσεων,ανόητα ευφυολογήματα υψηλού λαϊκισμού (δημιουργική ασάφεια) και μια αδυσώπητη (sic) διαπραγμάτευση που κατέληξε σε πλήρη αποτυχία με πάγωμα του τραπεζικού συστήματος και πρόσκαιρη (;) σοβιετοποίηση της κοινωνίας μας,που άρχισε να στοιχίζεται σε ουρές.

Αυτή η «ιδεολογία Τσίπρα» φανερώνει τον βαθύτερο πυρήνα του πολιτικού γκρουπούσκουλου που η συγκυρία το έφερε από το περιθώριο του 3,5% στην κυβέρνηση: έντονος αντιευρωπαϊσμός,περιπτωσιακή αντίθεση και περίεργες δημόσιες θέσεις περί του αστικού κοινοβουλευτισμού (λόγος για γουναράδικα),διαφωνία με τη Δυ- τική δημοκρατία,νεκροφιλικές ροπές για ολοκληρωτική συγκρότηση της κοινωνίας.Οι  Τσίπρας,Βαρουφάκης κ.λπ. δεν κατέληξαν σε κάποια συμφωνία όχι μόνο επειδή δεν ήθελαν κάποιο συμβιβασμό με το ευρωπαϊκό κατεστημένο (με τα πολλά τρωτά του),αλλά κυρίως επειδή δεν μπορούν να το επιχειρήσουν.Είναι πάνω από τις νοητικές διεργασίες τους.Είναι έξω από τον κόσμο τους.

Αυτά τα άτομα διαθέτουν μιαν ιδεοληπτική αντίληψη περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.Η σκέψη τους εμφορείται από ταξικό μένος,άκρατη διαπάλη,συνεχές κυνηγητό «σατανικών» οντοτήτων και φα- ντασιώσεων.Το ευρωπαϊκό status,όπως έχει οικοδομηθεί τα τελευταία 200 χρόνια,έχει διαμορφώσει σταθερές: κοινωνικοί και νομικοί κανόνες,ελεγχόμενη οικονομική δραστηριότητα,πολιτική σταθερότητα άσχετα με την εναλλαγή κομμάτων στις πρωθυπουργίες,πολιτιστική σύγκλιση.Αυτά τα γνωρίζει ακόμα και ένας αναγνώ- στης μηνιαίων περιοδικών άμυνας και διπλωματίας.

Φαίνεται όμως,ότι οι φορείς της πολιτικής Τσίπρα διαπερνώνται από άλλη κουλτούρα επαφών,άλλη αντίληψη στρατηγικής και γεωπολιτικής.Είναι βέβαιο,έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται,ότι η πραγματικότητα των πολλών θα παρασύρει και τον έναν που παραπαίει σε θεωρητικό λασποτόπι.

Ο σημερινός Έλληνας πρωθυπουργός έχει θέσει τον εαυτό του εκτός ευρωπαϊκού σώματος.Ή θα προχωρήσει για λίγο ακόμα μόνος,επιφέροντας αναπάντεχα προβλήματα στην ελληνική κοινωνία,ή μια διάδοχη κατά- σταση θα αποκαταστήσει ισορροπίες συνεργασίας και την τάξη φυσιολογικής συμμαχίας.

Γιάννης Βας. Πέππας,Φιλόλογος-Συγγραφέας