Προσφυγικό και γεωπολιτική

Προσφυγικό και γεωπολιτική

Η αρχή έγινε με το Βιετνάμ.Τότε καταφάνηκε ότι η στρατιωτική υπεροχή δεν φέρνει αναγκαστικά τη νίκη.Λίγο μετά η περίπτωση επαναλήφθηκε και επιβεβαιώθηκε: η Σοβιετία δεν τα κατάφερε στο Αφγανιστάν.Μετά το 1990 οι επεμβάσεις των ισχυρών σε Ιράκ,Γιουγκοσλαβία κ.λπ.,αν και επέβαλαν το λόγο τους,υπήρξαν εν πολ- λοίς αμφιλεγόμενου αποτελέσματος.Έχει καταστεί πια εμφανές ότι το στρατιωτικό μοντέλο επικυριαρχίας ούτε είναι λειτουργικό,αλλά ούτε πλέον επιλεγόμενο απ΄τους ως τώρα χρήστες του.Νέες μορφές πολεμικής διείσδυσης και εμπλοκής προτιμούνται για την επίτευξη γεωστρατηγικών στόχων:

Η εκκόλαψη και δημιουργία τρομοκρατικών κινημάτων,καρπός κατά βάση μυστικών υπηρεσιών,έχει αναλά- βει την πολιτική και κοινωνική αποσταθεροποίηση που επιτρέπει,σχεδόν επιβάλλει,την παρέμβαση των ειρη- νευτικών δημοκρατικών δυνάμεων.Το βλέπουμε αυτό,εδώ και κάποιο καιρό,να εξελίσσεται αποτελεσματικά στη Βόρεια Αφρική και στην Ασιατική ζώνη από την Μεσόγειο μέχρι την Ινδία.Παράγωγο αυτής της επεμβα- τικής διεργασίας,πέρα από τα προφανή,είναι και η ανάπτυξη προσφυγικών ρευμάτων που έχει διττή συνέπεια: την αποδυνάμωση των χωρών αποστολής τους και την διάβρωση των χωρών υποδοχής τους.Μορφές αυτών των σύνθετων γεωστρατηγικών ενεργειών και περιπλοκών βλέπουμε τώρα να ξετυλίγονται μπροστά στα μά- τια μας,καθιστώντας την Ελλάδα ισχνότερη στο τοπικό και ευρύτερο περιβάλλον.

Ο λόγος για τις λεγόμενες ευρωπαϊκές αξίες είναι στην ουσία ένα ευφυολόγημα.Στην ιστορική και πολιτική παράδοση της Ευρώπης δεσπόζει η φεουδαρχία,η ανθρώπινη καταπίεση,ο Καλβινισμός,η αποικιοκρατία,το μοναρχικό ιδεώδες που γέννησε τον μαύρο ναζισμό και τον κόκκινο σταλινισμό,τις δύο όψεις του ευρωπαϊκού φασισμού.Μέσα σε αυτό το όργιο απολυταρχισμού αναζητήθηκε ως χαραμάδα φωτός η ελληνική σκέψη για να υψώσει ανασχετικά τον Διαφωτισμό κόντρα στο μεσαιωνικό σκότος,ο οποίος κατόρθωσε με την Γαλλική επανάσταση να οικοδομήσει τον σύγχρονο αστικό κοινοβουλευτισμό.Βέβαια,ο πυρήνας της ευρωπαϊκής πολι- τικής παραγωγής δεν ξεχνά τις τυχοδιωκτικές,γεμάτες πλιάτσικο,Σταυροφορίες του κατά του κόσμου της Ανα- τολής.Σήμερα δεν εκστρατεύει,μόνο,εναντίον του,αλλά και τον αποκρούει,όταν τσαλαπατημένος αυτός ο κό- σμος του Ισλάμ,κρούει ως επαίτης την πόρτα του.Δεν πρέπει να ξαφνιάζει επομένως,το κλείσιμο των συνόρων από την Ευρώπη στις ανθρώπινες ζωές από τον διπλανό της μεν,αλλά τόσο διαφορετικό της κόσμο.Είτε λέγε- ται ευθέως από διάφορους Ευρωπαίους ηγέτες είτε με περικοκλάδες,το θέμα είναι ότι ορθώνεται εκ νέου ο α- ναμφισβήτητα υφιστάμενος διαχωριστικός τοίχος ανάμεσα στη Δύση και την Ισλαμιστική κοσμοθεώρηση.

Το να μιλάει η ελληνική κυβέρνηση,μέσα σε όλα αυτά,με φρασεολογία ανθρωπιστικής ΜΚΟ και να φέρεται με νηπιακή ανευθυνότητα προσχημάτων και παρελκύσεων,να ξεγυμνώνεται τελικά διά της αδυναμίας διαχεί- ρισης του προβλήματος,την καθιστά υποδεέστερη των περιστάσεων και ευάλωτη σε τυχόν δυσμενείς  επιπτώ- σεις ή επικίνδυνη στο ενδεχόμενο θερμών εκρηκτικών εξελίξεων.

Θυμίζω τέλος,ότι οι πέντε μεγαλύτεροι έμποροι όπλων παγκοσμίως είναι οι ΗΠΑ,Ρωσία,Κίνα,Αγγλία και Γαλ- λία,δηλ. τα μόνιμα μέλη του συμβουλίου του ΟΗΕ,του οργανισμού που υποτίθεται ότι προστατεύει και κατο- χυρώνει την παγκόσμια ειρήνη.Αυτός είναι ο κόσμος μας,κάθε άλλο παρά αγγελικός,και εξυπακούεται ότι μέσα σε αυτόν οι υπεύθυνες ηγεσίες οφείλουν να κινούνται με σφαιρική γνώση των ιστορικών και διπλωμα- τικών δεδομένων και με ασυζήτητη προτεραιότητα την κάλυψη των αναγκών και της ασφάλειας των λαών τους,με σοβαρότητα και επάρκεια.

Γιάννης Βασ. Πέππας
Δημοσιεύτηκε και στον Παλμογράφο.Δες εδώ