ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ

Μέσα στον καταιγισμό των αλλαγών και των «μεταρρυθμίσεων» στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση η περίπτωση των πολυήμερων και ολιγοήμερων σχολικών εκδρομών περνάει συνήθως στα «ψιλά». Πολύ καιρό τώρα οι εκδρομές αυτές έχουν χάσει τον μορφωτικό τους σκοπό και δεν διαφέρουν καθόλου από μια άσκοπη περιήγηση φοιτητών για ψώνια και νυχτερινή διασκέδαση, ενώ τουλάχιστον παλιότερα τα τελευταία αυτά στοιχεία ήταν μόνο το δέλεαρ και το συμπλήρωμα μιας παιδευτικού χαρακτήρα εκδρομής.

Στην περιοχή μας (σημ.: Θράκη), τουλάχιστον, οι εκδρομές αυτές έχουν χάσει και την ζωτική για τις τοπικές οικονομίες λειτουργία τους. Τα τελευταία πέντε χρόνια 400 περίπου παιδιά του νομού μας ταξιδεύουν κάθε χρόνο στο εξωτερικό με τα σχολεία τους σε πενθήμερες εκδρομές και αν υπολογίσουμε το μέσο κόστος ανά μαθητή στα 800€, τότε περισσότερο από 1,5 εκατομμύριο € έφυγαν από την εγχώρια αγορά στα χρόνιας της πιο επώδυνης κρίσης που διανύουμε μεταπολεμικά. 

Πρόκειται για μια αυτοκτονική συμπεριφορά οικονομικά και κοινωνικά, την οποία εμείς δεν μπορούμε να παρατηρούμε απαθείς, όταν την ίδια ώρα έχουμε χιλιάδες καταστήματα κλειστά, ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη και επιχειρηματίες χρεωμένους.

Προτείνουμε, λοιπόν, ως ένωση καθηγητών μέσης εκπαίδευσης να ασκήσουμε την επιρροή μας στους συλλόγους των διδασκόντων και στους μαθητές να στραφούν προς τις τουριστικά αναπτυγμένες περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου, οι οποίες κατέχουν τις πρώτες θέσεις

στις προτιμήσεις στην παγκόσμια τουριστική αγορά. 

Και επιπλέον προτείνουμε οι ολιγοήμερες εκδρομές να γίνονται στις ακριτικές (και συνήθως μειονεκτικές) περιοχές της πατρίδας μας, όπως η Δυτική Μακεδονία, η Ήπειρος και η Θράκη κ.ά. Ειδικά η ιδιαίτερη πατρίδα μας, η Θράκη, με τις κοντινές αποστάσεις των πόλεών της μπορεί να προσφέρει πολλές επιλογές, ακόμη και επίσκεψη στην κοντινή Αδριανούπολη.

Συμβάλλουμε έτσι στην τόνωση των τοπικών αγορών και στην ανάπτυξή τους, έννοια που δεν θα έρθει από το αθηνοκεντρικό κράτος, αν κι εμείς δεν κάνουμε κάτι για τις τοπικές μας κοινωνίες.

Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες της χειμαζόμενης πατρίδας μας. Ως εκπαιδευτικοί τώρα πρέπει να αναδείξουμε τον επιμορφωτικό χαρακτήρα των εξορμήσεων αυτών, προτείνοντας να αποκτήσουν επιτέλους ένα οργανωτικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο θα προετοιμάζονται από τους μαθητές, θα έχουν παιδαγωγική στόχευση, θα συνδέονται με την εκπαιδευτική πράξη και θα αποτιμώνται από μαθητές και εκπαιδευτικούς.

* Κείμενο - πρόταση του Π. Καρακολίδη (Ανεξάρτητη Εκπαιδευτική Συνεργασία) που υπερψηφίστηκε (με 6-1) στην ΕΛΜΕ Ροδόπης, στις 10/6/2014, και το οποίο θα προταθεί και στην ΟΛΜΕ, προκειμένου να υπερασπιστούν οικαθηγητές Μ.Ε. το εκπαιδευτικά, κοινωνικά και εθνικά αυτονόητο.